در این دعای شریف، امام صادق علیه السلام در 4 مرحله به ما نکاتی را درس می دهند : مرحله اول :قطع امید کامل از غیر خدا، خَابَ‏ الْوَافِدُونَ‏ عَلَى غَیْرِکَ؛ آنان که بر غیر تو وارد شدند، ناامید شدند، یعنی هر‌کس به سراغ غیر خدا رفت و به‌سوی غیر خدا عزیمت کرد، قطعا ناامید می شود. وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلَّا لَکَ؛ یعنی هر‌کس که به سوی غیر خداوند رفت،ضرر و زیان دید. وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلَّا بِکَ؛ یعنی هر‌کس جز نزد پروردگار عالَم رفت، ضایع شد. وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلَّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ؛ ((«أجدَبَ» یعنی به قحطی، سراب و بیابان بی‌آب و علف رسید)) یعنی هر‌کس خواست از غیر خدا چیزی طلب کند، به سرزمین قحطی‌ها رسید. پس در بخش اوّل، حضرت این‌چنین ما را تربیت می‌کنند که از غیر خدا کاملا قطع امید کنید، زیرا هرچه غیر خداست، سراب است و نه‌تنها فایده‌ای ندارد، بلکه باعث ناامیدی و ضرر و ضایع شدن انسان می شود. https://eitaa.com/saqaleyn