🔷 شهید آوینی: «تماشاگر بخش اعظم وجود خویش را تسلیم فیلم می کند و در آن مستغرق می شود. با این استغراق دچار نوعی غفلت از خویش و الیناسیون می گردد که حسن و قُبحِ آن باید با توجه به شرایط و نتایج فیلم ارزیابی شود. این غفلت ملازم با زندگی بشری است و از آن نمی توان پرهیز کرد.
🔹پایان این سیر به نوعی خودآگاهی منتهی می شود که اگر ماهیتی کمال‌طلبانه داشته باشد، می تواند همه ترس‌ها و خشم‌ها و هیجانات و کشاکش‌های عصبی فیلم را در خود مستحیل کند، اگرنه، تماشای فیلمی که منافی آزادی و عقل بشر و ممانع کمال اوست، خسرانی است که جبرانش به سختی ممکن است.»
🔸منبع: کتاب «آینه جادو، جلد اول»، مقاله: «جذابیت در سینما»