امام محمد باقر (ع) از آن حضرت حكايت میكند كه فرمود: بر روى زمين مردم را از عذاب خدا، دو چيز مايه امان بود: يكى از آن دو برداشته شد و ديگرى‌برجاست آنرا بگيريد و بدان #تمسك جوييد.آن #امان كه برداشته شد رسول الله (صلى الله عليه و آله) بود . و آن #امان كه برجاى ماند، #استغفار است. خداى تعالى فرمايد:«تا آن گاه كه تو در ميانشان‌هستى، خدا عذابشان نكند و تا آن گاه كه از خدا آمرزش مى طلبند خدا عذابشان نخواهدكرد». سيد رضى گويد: #امام (ع) اين معنى را چه نيكو بيرون كشيده اند و استنباط كرده اند. نهج البلاغه ، حکمت ۸۸