به نام، یاد و توکل بر او سلام و انتظار از زمانی که "نامه" های محبت آمیز و بلند بالا شد "پیامک" و "پیام کوتاه و پیامک" شد "استیکر"؛ از زمانی که "چای کیسه ای" را به "چایی ایرانی" خوش طعم و دیر دم خودمان ترجیح دادیم؛ از زمانی که "فست فود" و " ماکروور" جای بوی مست کننده آبگوشت مامان پز و صدای "قل قل قرمه سبزی" را گرفت؛ از زمانی که در "همه فصل ها" همه "میوه" ای در اختیارمان بود و یک فصل "انتظار" نکشیدیم تا میوه "نوبرانه" مان برسد؛ از زمانی که همه چیز باید دم دستمان باشد و الا یک قدم برنمی داریم؛ از وقتی هر چیز را "سریع" و "زود" خواستیم؛ و هرچیز را "آسان" به دست آوردیم؛ و اگر آسان بدستمان نیامد "رهایش" کردیم و چشم از آن پوشاندیم؛ از آن زمان، "صبر" و "انتظار" برایمان کسالت آور و بی معنی شد. از آن زمان عجله و شتاب های بی حساب و کتاب ، اکثر زندگی ها را از آرامش و متانت انداخت؛ اما ... اما خدا چون خیلی خیلی خیلی سال است خدایی می کند و بلد است که خوب خدایی کند ، نمی گذارد یک چیز را آسان به دست بیاوریم. سال ها ست که یک گوهر گرانبها و دُرّ نایاب را از ما پنهان کرده و ما را در انتظاری سخت و شیرین قرار داده تا قدر نعمت و روشنایی را بدانیم. یازده نور مقدس را برای هدایت مان فرستاد. و چه خوب فرستاد ؛ اما یکی یکی با سنگ و شمشیر و تیر و نیزه شکستیم😭. و حالا باید برای آمدن دوازدهمین نور آسمانی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) انتظار بکشیم. باید قدر نعمت بدانیم. باید بخواهیم. باید تضرع کنیم، تا ان شاءالله فرجش را نزدیک فرماید و به این انتظار طولانی پایان دهد. اگر اهلش باشیم. ان شاءالله اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعه و فی کل ساعه ولیا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا. #سه شنبه های صاحب زمانی و انتظار. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.