🌷 #هر_روز_با_شهدا 🌷 #شهید_حسن_باقری حسن انسان اهل تفکری بود و هرچه را می‌دید و در جنگ رخ می‌داد، یادداشت می‌کرد. این کار را به هیچ عنوان و در هر حالتی تعطیل نمی‌کرد و حتی در اوج خستگی هم دست از آن برنمی‌داشت. یک شب از منطقه‌ی عملیات ثامن‌الائمه (صلوات‌الله علیه) برمی‌گشتیم. هنوز منطقه برای عملیات آماده نشده بود و نیروها اقدامات لازم را برای آماده کردن منطقه‌ی عملیاتی انجام می‌دادند. حسن نیز از صبح تا شب مشغول انجام هماهنگی‌های لازم در این زمینه بود. دیر وقت رسیدیم. همه خسته بودیم. بچه‌ها رفتند تا استراحت کنند. من به طور اتفاقی بیدار بودم. ساعت از ۱۲ گذشته بود. ناگهان متوجه شدم که کسی در اتاق محل کار اوست. دقت کردم، دیدم خود حسن است که پشت میز کارش نشسته و مشغول یادداشت کردن چیزهایی است. تعجب کردم و پیش خودم گفتم: عجب حوصله‌ای داره این حسن باقری، با این همه خستگی، هنوز نخوابیده و داره یادداشت می‌کنه. رفتم جلو و به او گفتم: مگه خسته نیستی؟ برو بگیر بخواب! _باید بعضی از مطالب رو بنویسم و خاطراتم را ثبت کنم. _چرا ما مثل شما نیستیم و نمی‌تونیم این طوری مجدانه توی کاری ثابت قدم بمونیم. _نه! شما هم می‌تونین، فقط کافیه تصمیم بگیرین و تمرین کنین. هر کاری تمرین می‌خواد و در اون صورت، راحت می‌تونین همه چیز رو بنویسین. اثر صحبت‌ حسن طوری بود که از آن به بعد، من هم یادداشت کردن را آغاز کردم و در اصل، علاقه به یادداشت‌برداری را مدیون حسن باقری هستم. اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج