در اربعین، چهل روز از آخرین طلوع طلعت حسینی (علیه السلام) می گذرد و تاریخ در حقیقت خود، بر مدار طلوع و غروب خورشید خون رنگ عاشورا حرکت می کند. حیات بشری از عظمت و بزرگی این داغ سر خم کرده و زمین حیران از این مصیبت، به تقدیر تلخ خود می نگرد و حقیقت پایه های بلند و استوار خود را در عمق جان انسان ها محکم ساخته است. چهل روز گذشته است و کاروان حسینی به مقصد رسیده اند؛ خورشید بی زوال عاشورا در میانه آسمان ایستاده است و فصلی تازه از روییدن را نظاره می کند. اینک حرکت حسینی به بلوغ رسیده و نهال سبزی که حسین (ع) در کربلا بر زمین نهاد، چنان شاخ و برگ داده که کاخ تفکر یزیدی، در سایه آن نابود گشته است. زیارت اربعین حسینی (علیه السلام) در ردیف نمازهای واجب و مستحب نشسته است و شاید بتوان چنین استظهار کرد که اگر نماز ستون بر پا دارنده دین و شریعت است، زیارت اربعین و در پس آن حادثه کربلا نیز، خیمه ولایت را بر پا داشته است: «وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْ‏ءٍ کَمَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ». (الکافی؛ ج ‏۲، ص ۱۹) در حقیقت زیارت انسان های کامل و معصوم راه رسیدن به میوه نماز و بهره مندی از برکات آن است؛ افزون بر آنکه اجتهاد در فهم دین و تلاش در جهت تبیین آن و نیز دفاع از ارکان آن در سایه همین زیارات حاصل می آید: «أَشْهَدُ أَنَّکَ‏ قَدْ أَقَمْتَ‏ الصَّلَاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ وَ نَصَحْتَ لِلْأُمَّةِ وَ تَلَوْتَ الْکِتَابَ‏ حَقَّ تِلاوَتِه‏» (زیارت اربعین). زیارت اربعین بهترین و برترین راه برای شناخت امامان معصوم و روش و منش آنهاست. این زیارت جامع ترین متن برای شناخت امام حسین علیه السلام و اهداف الهی حرکت اوست. هدف نهایی و اصلی قیام حسینی همان هدف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، یعنی نجات مردم از تاریکی جهل و راه نمایی ایشان به سوی نور و روشنایی است. بنابراین در زیارت اربعین می خوانیم: وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ‏ فِیکَ‏ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلَالَةِ. در این زیارت می توان بسیاری از ویژگی های انحصاری امام حسین (ع) مانند کرامت، سیادت خاصه و صبر ویژه امام حسین (ع) را به نظاره نشست. الگو طلبی و اسوه خواهی یکی از تمایلات انسان است و تعالیم دین با توجه به این بعد از واقعیت وجود انسان و درراستای پاسخ گویی صحیح و دقیق به  این نیاز درونی بشر، الگوهای مورد نیاز آدمی را به وی ارایه می دهد. پیامبران و ائمه اطهار اسوه های انسانند و اباعبدالله الحسین (ع) و صف کربلاییان، نمونۀ ملموس این الگوهای مورد نیاز بشریت می باشند. پایداری یاد و خاطرۀ این صالحان و شایستگان در جامعۀ انسانی راهنمای بشر برای نیل به هدایت و سعادت است. عاشورا و کربلا در نگاه امام خمینی (س) جایگاه ویژه ای دارد. ایشان نظر گاه بلندی به عاشورا افـکنـده و آن را دست مایه سترگی برای آفریـنـش انقلاب اسلامی یافته و از آن الهام گرفته اند. امام خمینی (س) قیام خود را برگرفته از قیام سیدالشهدا (ع) معرفی و به آن افتخار می کند و یادآور می شـود که ما بـایستی درسـهای شجاعـت، شهـادت، عدالـت خـواهی، مبارزه با ظـلم و دفاع از مکتب را از سالار شهیدان امام حسین (ع) بیاموزیم. سخن را با کلامی از احیاگر فرهنگ عاشورا در عصر حاضر، پایان می دهیم: ‏ ‏‏ دستور آموزندۀ «‏‏کلّ یومٍ عاشورا و کلّ ارضٍ کربلا‏‏» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین. عاشورا، قیام عدالتخواهان با عددی قلیل و ایمانی و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ نشین و مستکبران غارتگر بود، و دستور آن است که این برنامه، سرلوحۀ زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد. روزهایی که بر ما گذشت، عاشورای مکرر بود و میدانها و خیابانها و کوی و برزنهایی که خون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلای مکرر و این دستور آموزنده، تکلیفی است و مژده ای. تکلیف از آن جهت که مستضعفان اگر چه با عده ای قلیل علیه مستکبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند. و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است و مژده که شهادت، رمز پیروزی است. #امام_زمان #اربعین #امام_خمینی #سردار_میرشکار https://eitaa.com/sardarmirshekar