🔸 چون خدا به من گرفتاری داده نمی خوانم؟ 🔸 ❇️ در دعایی بسیار زیبا از علیه السلام می‌خوانیم: اللَّهُمَّ إِنَّكَ آنَسُ‏ الْآنِسِينَ لِأَوْلِيَائِكَ ... إِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصَائِبُ‏ لَجَئُوا إِلَى‏ الِاسْتِجَارَةِ بِكَ عِلْماً بِأَنَّ أَزِمَّةَ الْأُمُورِ بِيَدِك‏ ؛ [بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۲۳۰] ❇️ خدایا، تو با دوستانت بیش از همه انس می‌گیری ... و اگر باران بلا بر آن‌ها ببارد، به پناه جستن به تو توسل می‌جویند، چون می‌دانند سر رشته کارها به دست قدرت توست و منشأ آنها قضا و قدر توست. ❇️ حضرت می‌فرمایند: علامت بندگان خوب خدا این است که اگر تمام مصائب بر سر آنها ببارد، به خدا پناه می‌برند. به همان خدایی که این بلاها و امتحانات را آورده است. ❇️ بدون اذن خدا هیچ برگی حرکت نمی کند، هیچ ابتلایی پیش نمی آید. تمام این مسائل به دست خود خداست و لذا آنها به خود خدا پناه می‌برند. کسی مثل علیه السلام بلا و مصیبت ندیده است. ❇️ در زیارت عاشورا می‌گوییم : مصیبت شما در عالم اسلام، بلکه در تمام آسمانها و زمین چقدر بزرگ بود! «مُصِيبَةٍ مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ‏ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلَامِ وَ فِي جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ» امام حسین به خود خدا پناهنده می شود و شب عاشورا از دشمن مهلت می‌گیرد ❇️ و می‌فرماید: خدا می داند که من نماز، دعا ، استغفار و تلاوت را دوست دارم. «فَهُوَ يَعْلَمُ أَنِّي قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ وَ الدُّعَاءَ وَ الِاسْتِغْفَارَ» (ارشاد شیخ مفید ، ج 2 ، ص 91) ❇️ ظهر عاشورا هنگام نماز که می‌شود، می‌آید در خانه کسی که این همه ابتلائات و امتحانات را برای او قرار داده است و نماز جماعت برگزار می‌کند. [اما گروهی از مردم تا به ابتلائات و امتحانات می رسند ارتباط خود را با خدا قطع می کنند و نماز نمی خوانند] ❇️ باید همه ابتلائات را از جانب خدا بدانیم و بدانیم حلال مشکلات هم اوست، یا مشکلات را بر می‌دارد، یا [به ما قدرت تحمل می دهد و] ما با آن کنار می‌آییم و به آرامش می‌رسیم. اگر ما آن پناهگاه را نداشته باشیم، جز پریشانی و سردرگمی هیچ چیز دیگری نخواهیم داشت. 📚 زیبایی های نماز ؛ استاد فرحزاد ؛ خلاصه ای از صفحه 59 تا 61. 📡حداقل برای☝️نفر ارسال کنید.