مدرسه‌تـ؋ــکرونوآوری‌ نگاه
||| مسـ‌تــ‌ورهــ | بشــری دلریــش در سال ۱۲۶۹ هـ.ش ناصرالدین‌شاه قاجــار و درباریان وقت، امتیــاز دخانیات در تمام مملکت را به ماژور تالبوت واگـذار کردند. در ازای این تعهــدات سنگین شــرکت مذکور نیز متعهد گردید تا ضمن پرداخت ۱۵ هزار لیره، ســالانه یک‌چهارم از ســود خود را به ایــران بپردازد. درپی عقد این معـاهده انگیزه‌های متفاوتی، قشـرهای مختلف مردم را به رهبــری روحانیت بر ضد این امتیــاز برمی‌انگیزد و طی آن، اولین حرکت مــردمی و مذهبی بر ضد سیاست‌های خائنــانه دربار ناصــری مجال ظهــور عینی می‌یابد. زنان نیز از آغــاز تا پایان این مبــارزه، فعالانه در صحنه‌های مختلف حضور داشتند. به‌گونه‌ای که وقتی خبــر می‌رسد شــاه به میــرزای آشتیانی اتمام حجت کرده‌است که یا باید در ملأ عام قلیــان بکشد و یا از ایــران خارج شود و به عتبات برود، زنــان پیشاپیش مــردان به اعتــراض علیه حکومت می‌پردازند. انبوه زنــان در سنگلج (محل استقرار میرزای آشتیانی) جمع می‌شوند و ضمن اعلام حمایت از استمــرار مبارزه، بدون حمایتی ازسوی مردان، اقدام به بستن بــازار می‌کنند. آنان در این کار آن‌چنان دقت و وسواسی به خرج می‌دهند که بنا به گفته‌ای، «هر دکــان را گشوده دیدند، خواهی نخواهی بستند. تا به‌جایی که در تمامی بــازار شهر به این عظمت، یک باب دکان دیگر گشــوده نماند.» برشی از کتاب «زن در دوره قاجار» مسـ‌تــ‌ورهــ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ 🆔 @sch_negah
991 مشاهده