➖ به یاد «حکیم مجاهد مدافع حرم»، شهید حجت الاسلام محمدامین کریمیان
🔻پیکر پاک و مطهر شهید محمدامین کریمیان پس از شش سال چشمانتظاری به وطن بازگشت و تا چند روز آینده در شهر شهیدپرور بهنمیر به خاک سپرده خواهد شد. نام و یاد او شش سال است که بیش از پیش فضای دل آشنایان و دوستانش را روشن کرده است و «تربت پاک» او نیز زین پس «تا قیامت، مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفای آزادگان» خواهد بود.
🔸شهید کریمیان، حکیمی جوان بود که افزون بر سرآمدی علمی و نظری در میان همکلاسیهای خود، در «حکمت عملی» و «فلسفه عملی جهاد و شهادت» نیز «به غمزه مسألهآموز صد مدرس» شد. «ادب»، «حجب و حیا»، «متانت در گفتار و رفتار»، «جدیت در درس و کار»، «امید به آینده»، «وظیفهشناسی و تکلیفمداری»، «عشق به اهل بیت»، «تیزهوشی»، «فطانت» و «خوشفهمی» از بارزترین ویژگیهای بارز شهید کریمیان بود.
▫️او بسیار «کتوم و رازدار» بود. حتی دوستان و همکلاسیهایش نیز تا مدتها نمیدانستند که برای «دفاع از حرم و حریم اهل بیت» و «مبارزه عملی با ارباب جهالت مدرن» به سوریه میرود. وقتی که اولیای مدرسهای که در آن حجرهای داشت، دلیل غیبتهای مکرر و عدم حضور طولانیمدت او را جویا شدند و به او گفتند طبق مقررات مدرسه تو نمیتوانی در اینجا حجره داشته باشی، همه سختیها و مرارتهای پیدا کردن خوابگاه و حجرهای دیگر را به جان خرید اما حاضر نشد که راز غیبتهای گاه و بیگاهش را بگوید!
به او گفتم: چرا نمیگویی برای دفاع از حرم و مبارزه با حرامیان به سوریه میروی؟!
لبخندی زد و هیچ نگفت!
و البته چه درسهایی که در این سکوت و لبخند معنادارش بود.
او گمنامی را میپسندید اما خداوند او را تا ابد در فهرست «نامآوران جوان حوزههای علمیه» و از «نامآوران روحانی مدافع حرم» و از «افتخارات استان پرافتخار مازندران» قرار داد.
🔹شب آن روز ماه رمضان سال ۱۳۹۵ که خبر شهادت او به ما رسید، در رؤیایی صادقه دیدم که با کمترین عبارتپردازیها، «تحقق عینی حکمت نظری و عملی» را به من و همه همکلاسیهای خود آموخت. در ابتدای جلسه، به عادت معهود و رسم مألوف خود، یکی از شاگردان را گفتم تا درس نهایة الحکمه روز گذشته را گزارش دهد. دیدم همگی با تعجب نگاه میکنند و میگویند جناب کریمیان درس را به شکلی واضح بر تخته کلاس نوشتهاند. وقتی تخته را نگاه کردم و نوشتههای او را دیدم، لحظاتی مات و مبهوت به آن خیره شدم و گفتم: کریمیان تو کی و از چه کسی اینها را آموختهای؟! باز هم لبخند ملیحی زد و هیچ نگفت!
به دانشپژوهان کلاس گفتم: «بچهها! این، همهی فلسفه و حکمت است! سخن دیگری وجود ندارد! این فوق نهایة الحکمه است! این «نهایة النهایه» است!»
خوشا به سعادت او که در سن جوانی و با تمام پاکی و قداست، «حکمت شجاعت» و «درس شهامت» و «فلسفه شهادت» را عملاً به همه ما آموخت.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد. به امید شفاعتش.
✍ حجت الاسلام استاد احمدحسین شریفی
🆔
@sedayehowzeh