🔴 اگر فقط یک روز از عمرت باقی مانده باشد، چه کاری انجام خواهی داد؟ 🔴 اگر فقط یک روز دیگر مانده باشد تا با ابتلاء به کرونا از دنیا بروی، چه کاری انجام خواهی داد؟ 💠 با کدام یک از این دو سوال، راحتترید؟ ✍ حسین ابراهیمی ناغانی 🔰 عضو هیات علمی دانشگاه شهرکرد شاید در رسانه ها، کتب فلسفی، روانشناسی و یا در فضای مجازی با این پرسش تأمل برانگیز و در عین حال ترسناک مواجه شدید که پرسیده میشود: اگر فقط یک روز از عمرت باقی مانده باشد، چه کاری انجام خواهی داد ؟؟ بسیاری به علت ترس و وحشت درونی حاضر نیستند با این سوال مواجه شده و آنرا جدی بگیرند. سوای برخی از موحدان که به تأسی از کلام وحی و سیره ائمه جوری زندگی میکنند که هر دقیقه و روزی را «آنِ» مرگ خود میدانند و طبیعتا بدان می اندیشند؛ عمده انسانها حاضر نیستند به زمان مرگ خود یا دستکم به زمان مقرر و تخمین زده شده ی مرگ خود فکر کند. «حفظ بقاء» و «صیانت نفس» یک ویژگی ذاتی انسان است. به همین خاطر انسان به طور طبیعی خوش ندارد ریخت مرگ و زمان فرارسیدن آن را تجسم و رصد نماید. اما وقتی که شخصی بخواهد این پرسش را جدی گرفته و از آن مدت زمان 24 ساعته استفاده کند، چه اموری را در اولویت قرار میدهد؟ چگونه برنامه ریزی میکند و بیشترین زمان دراختیارش را صرف چه چیزی و چه کاری خواهد کرد؟ سوای پاسخ های متعدد که مختصات بسیار متفاوت و متکثری در آن نقش دارد؛ به نظر می رسد بسیاری بجای اینکه فکر کنند که چگونه از این 24 ساعت فرصتی که دراختیار دارند لذت ببرند؛ تمام سعی خود را در این 24 ساعت خواهند کرد تا با مرگ (با همه آن قدرت و هیبت ش) مبارزه کرده و تمهیدات و شگردهای لازم جهت شکست آن یا به تعویق انداختنش را فراهم سازند. حال اگر پرسیده شود که: « اگر فقط یک روز دیگر مانده باشد تا با ابتلاء به کرونا از دنیا بروی، چه کاری انجام خواهی داد؟» شما چکار خواهید کرد؟ فکر کنم پاسخ بسیار ساده و بدیهی خواهد بود: عقل حکم میکند که هر جوری شده، کاری بکنیم که کرونا نگیریم. ▫️آیا مگر نه اینکه به لحاظ عقلی تنها هم و غم خویش را باید معطوف به کاری بکنیم که «مبتلا» نشویم؟ پس چرا این کار را انجام نمیدهیم؟؟ ▫️پس چرا ما ایرانیها اینهمه راحت کرونا میگیریم؟؟ (آمار این یکی دو روزه نشان میدهد که شیوع این ویروس در کشور ما بالا گرفته). ▫️آیا کشته شدن اینهمه انسان که در آمار رسمی و غیر رسمی ارائه میشود، برای اینکه ما بفهمیم و موضوع را جدی بگیریم و تصور کنیم که هر آن ممکن است خود ما طعمه بعدی این ویروس مرگبار خواهیم بود، کفایت نمیکند؟ ▫️چرا در خانه نمی مانیم؟ ▫️چرا هنوز مسافرت میرویم؟ ▫️چرا امور غیرضروری روزمره مان را به تعویق نمی اندازیم؟ ▫️چرا الزام تغییر عادات غذایی و بهداشتی مان را جدی نمیگیریم؟ ▫️چرا هنوز به مراکز شلوغ رفت و آمد داریم؟ ▫️چرا پیاده گردی مان در اماکن پرازدحام کم نشده؟ ▫️چرا هنوز میهمانی میدهیم یا به میهمانی می رویم؟ ▫️چرا ساحل دریا برای یکماه از سرمان نمی افتد؟ ▫️چرا؟... ▫️اینکه هر روزه آمار مبتلایان به این ویروس در کشور ما رو به فزونی است، آیا ناشی از این فرهنگ نیست که چون هر روز به هم دروغ گفته ایم و از هم دروغ شنیده ایم، این موضوع را هم یک دروغ پنداشته و به آن بی توجهی کردیم؟ ▫️آیا مبتلاء به فرهنگ «باری به هر جهت» هستیم که حکم میکند «که ما که فعلا مبتلا نشده ایم؛ حالا هر وقت مبتلا شدیم، یه کاریش میکنیم»؟ یا مردمی مسامحه کار هستیم و تا وقتی که شخصا به بلایی گرفتار نشده باشیم، هیچ بلایی را باور نداریم؟ ▫️دوباره این سوال را تکرار کنیم. دوست گرامی: ▫️اگر فقط یک روز دیگر مانده باشد تا با ابتلاء به کرونا از دنیا بروی، چه کاری انجام خواهی داد ؟ 🔰 پی نوشت: هشدارهای مربوط به ویروس کرونا رو جدی بگیریم. 🔻چندآمار ثبت شده در تاریخ همه گیری ویروسها و بیماریهایی که باعث مرگ در سطح وسیع شده: 🔻طاعون: مرگ بیش از یک چهارم مردم اروپا (۷۵ تا ۲۰۰ میلیون نفر) 🔻آنفلوآنزای اسپانیایی و آسیایی: مرگ ۵۰ میلیون نفر از جمعیت ۵۰۰ میلیونی کره زمین- یک میلیون نفر از جمله ۵۰۰ هزار نفر که ۱۵ درصد جمعیت آن زمان بود 🔻ابولا: مرگ 11310نفر در آفریقا در سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ 🔻 آنفلوآنزای خوکی: مرگ ۱۷ هزار نفر در ۲۰۰۹ 🔻آبله: مرگ 300 میلیون نفر در قرن ۲۰ 🆔 https://telegram.me/dr_ebrahiminaghani