#نکته_های_ناب سرمایۀ انسان آن شخصیت والای انسانی است که خدای متعال به انسان موهبت کرده است، چنان‌که اولاً انسان را آفریده و سپس او را مخاطب قرار داده و مسیرش را به‌طور خاص در بین همۀ موجودات بیان کرده است. مسیر همۀ موجودات به‌سوی خداست، ولی برای انسان رجوعی خاص نیز بیان شده: «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ»؛ یعنی ای انسان! تو با هر زحمتی شده به‌سوی خدا می‌روی. رجوع سایر موجودات بدون کَدْح و زحمت است. در جای دیگری می‌خوانیم: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ»؛ یعنی ما انسان را در زحمت و رنج آفریدیم، درحالی‌که سایر موجودات به‌صورت غریزی و بدون چنان زحمتی به‌سوی مقصودشان حرکت می‌کنند. انسان گیاهِ خودرو نیست که باری‌‌به‌هرجهت رشد کند، از همین روی برای تربیت انسان شریعت و طریقت خاصی نازل گشته است. ربوبیت الهی برای همۀ موجودات است، ولی برای انسان با تشریفات خاصی تجلی کرده است. آری، اینها همگی سرمایۀ والای انسانی است که مختص اوست و باید آنها را در نظر گرفت و به آنها توجه نمود.این توجهات و تفکرات و ادراکات موجب ترفیع بینش انسان و سقوط نکردن در مهلکات عصیان است. 🌿 کانال نشر بیانات استادتحریری👇👇👇 https://eitaa.com/seratemostaghim_ir