📖 «أَبْتَدِئُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ أَوْلَى بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَنْعَمَ » «آغاز می کنم با ستایش کسی که او سزاوارتر به ستایش و فضل و بزرگی است همه‌ی حمد مختصّ خدا است بر آنچه که او نعمت داده است.» ☝️از آنجا که ستایش کردن، کمالی از کمالات موجود می‌باشد و خداوند کمال مطلق است، ✓ پس در این کمال نیز اول است، از این جهت خودِ او برای حمد کردن خویش سزاوارتر از سایر موجودات است. ☝️ همچنین با لحاظ اینکه کمالات موجودات به او قیام دارند، ستایش‌گری موجودات برای حقّ تعالی به افاضه او تکیه می‌کند 💫 همان‌گونه که می‌فرماید: «إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لاتَفْقَهُونَ‏ تَسْبيحَهُم ‏» علاوه بر این برخی از سوره‌های قرآن با حمد پروردگار نسبت به خودش آغاز می‌شود؛ 🔷 ستایش شدن خداوند: 🔹 هم به جهت امور وجودی است که از او صادر می‌شود و اغلب ستایش‌ها از این قبیل است چنانکه می‌فرماید: «الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمِینَ » 🔹 و هم به جهت امور سلبی است که آن هم به نوعی به امور وجودی تکیه می‌کند، چنانکه در آیه « فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ » بدان اشاره دارد. 📚 برگرفته از کتاب اسرار فاطمی 📚 ✍کانال نشر بیانات استاد تحریری ╔═══════════════╗ ❇️ @seratemostaghim_ir ╚════════════