موضوع :حکمت یا حماقت
✍مقدمه :
هرکسی باید هر کاری را در چارچوب عقل و شرع انجام دهد، و إلّا حماقت است نه حکمت
پرسش این است که معیار گفتار و رفتار حکیمانه چیست و إلّا حماقت است نه حکمت
✍جواب :
1⃣صاحب شرافت و آبرو
2⃣ هدایت به دین داری
3⃣برتری دادن زیردستان
4⃣ بالا بردن فقراء
5⃣مقدم کردن کوچکترها
لقمان عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش ـ فرمود :
يا بُنَيّ ، تَعلَّمِ الحِكمَةَ تَشْرُفْ ؛ فإنَّ الحِكمَةَ تَدُلُّ على الدِّينِ ، و تُشَرِّفُ العَبْدَ على الحُرِّ ، و تَرفَعُ المِسكينَ على الغَنيِّ ، و تُقَدِّمُ الصَّغيرَ على الكَبيرِ .
فرزندم ! حكمت بياموز تا ارجمند شوى ! زيرا كه حكمت، به دين رهنمون مى شود و بنده را بر آزاده شرافت مى بخشد و تهيدست را از ثروتمند بالاتر برد و كوچك را از بزرگ پيش مى اندازد
6⃣صاحب شکوه، وقار
امام على عليه السلام :
مَن عُرِفَ بالحِكمَةِ لَحَظَتْهُ العُيونُ بالوَقارِ و الهَيبةِ .
هر كس به حكمت شناخته شود، چشمها با ديده وقار و شكوه به او بنگرند
7⃣مخاطب را قانع می کند
امام على عليه السلام :
الحَكيمُ يَشْفي السّائلَ ، و يَجودُ بالفَضائلِ .
حكيم، عطش پرسنده را فرو مى نشاند و فضيلت نثار مى كند
8⃣
امام على عليه السلام :
الحُكَماءُ أشْرَفُ النّاسِ أنْفُسا ، و أكْثَرُهُم صَبرا ، و أسْرَعُهُم عَفْوا ، و أَوسَعُهُم أخْلاقا .
حكيمان، شريف جان ترين، شكيباترين ، با گذشت ترين و خوش خوترين مردمان هستند