موضوع :حکمت یا حماقت ✍مقدمه : هرکسی باید هر کاری را در چارچوب عقل و شرع انجام دهد، و إلّا حماقت است نه حکمت پرسش این است که معیار گفتار و رفتار حکیمانه چیست و إلّا حماقت است نه حکمت ✍جواب : 1⃣صاحب شرافت و آبرو 2⃣ هدایت به دین داری 3⃣برتری دادن زیردستان 4⃣ بالا بردن فقراء 5⃣مقدم کردن کوچکترها لقمان عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش ـ فرمود : يا بُنَيّ ، تَعلَّمِ الحِكمَةَ تَشْرُفْ ؛ فإنَّ الحِكمَةَ تَدُلُّ على الدِّينِ ، و تُشَرِّفُ العَبْدَ على الحُرِّ ، و تَرفَعُ المِسكينَ على الغَنيِّ ، و تُقَدِّمُ الصَّغيرَ على الكَبيرِ .  فرزندم ! حكمت بياموز تا ارجمند شوى ! زيرا كه حكمت، به دين رهنمون مى شود و بنده را بر آزاده شرافت مى بخشد و تهيدست را از ثروتمند بالاتر برد و كوچك را از بزرگ پيش مى اندازد 6⃣صاحب شکوه، وقار امام على عليه السلام : مَن عُرِفَ بالحِكمَةِ لَحَظَتْهُ العُيونُ بالوَقارِ و الهَيبةِ . هر كس به حكمت شناخته شود، چشمها با ديده وقار و شكوه به او بنگرند 7⃣مخاطب را قانع می کند امام على عليه السلام :  الحَكيمُ يَشْفي السّائلَ ، و يَجودُ بالفَضائلِ . حكيم، عطش پرسنده را فرو مى نشاند و فضيلت نثار مى كند 8⃣ امام على عليه السلام : الحُكَماءُ أشْرَفُ النّاسِ أنْفُسا ، و أكْثَرُهُم صَبرا ، و أسْرَعُهُم عَفْوا ، و أَوسَعُهُم أخْلاقا . حكيمان، شريف جان ترين، شكيباترين ، با گذشت ترين و خوش خوترين مردمان هستند