بسم الله الرحمن الرحیم موضوع : توکل یا تربیت قَالَ اميرالمؤمنين علیه السلام مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِیحَ لَهُ الْأَبْعَد». کسی را که نزدیکانش واگذارند، بی‌گانه او را پذیرا می‌گردد» ✍ نکات: 1⃣ اگر خانواده و نزدیکان به فرزندان بی اعتنایی کنند، رفقای ناباب و دشمنان او را زیر چتر خود می گیرند و او را منحرف و تبدیل به سرباز دشمن می کنند 2⃣ اگر نزدیکان، انسان را مورد بی مهری قرار دادند جای نگرانی نیست باید به خدا توکل کرد و افراد غریبه از انسان حمایت می کنند 3⃣هنگامى که ما از مغزهاى لايق و آماده و افکار بلند و استعدادهاى سرشار جوانانمان استفاده نکنيم آنها از ميان ما فرار کرده و دورافتادگان از نيروهاى آنها استفاده مى کنند که اين ضايعه اى است بزرگ و غير قابل جبران. 4⃣ اگر عزیزان و فرزندان ما به افراد ناباب، غریبه ها و دشمنان گرایش دارند برای آنکه ما توجه لازم را به آنان نداشته ایم 5⃣ هرچقدر دایره نزدیکان نسبت به فرزندان دورتر شود، طبیعی است که آن دلسوزی لازم را ندارند و کمتر و بلکه دغدغه کمک و تربیت ندارند ✍ نتیجه : این حکمت نهج‌البلاغه دو معنای متفاوت دارد یک معنای آن توجه به توکل داشتن و نا اُمید نشدن هست و معنای دیگر آن، هشدار تربیتی هست که اگر مواظب عزیزان خود نباشیم، دشمن و غیر دلسوز،از آنها حمایت می کنند 6⃣ ممکن است معنا قابل تعمیم باشد یعنی بگوییم اگر درست از سرمایه عُمر،ثروت، مقام، مدرک و شهرت، تدبیر، مواظبت و مدیریت نکنیم دیگران که مالک این موارد نیستند برایش برنامه مهیا کرده و از آنها سوء استفاده می نمایند، پس زودتر برای دارائی های خود تدبیر داشته باشیم اللّهم صلّ علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم #توکل_تربیت_نهج_البلاغه کانال مطالب تولیدشده توسط حمید اکبری پاسخگوی حرم رضوی https://eitaa.com/serathamed همدان 1402/7/30