موضوع :تأملی در کلام زین العابدین الاْمامُ السَّجادُ عليه السلام كانَ يَقُول: لَوْماتَ مَنْ بَيْنِ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ اَنْ يَكُونَ الْقُرآنُ مَعى. (اصول كافى ج2ص 602) امام زين العابدين عليه السلام فرمود: اگر همه آنها كه بين مشرق و مغرب هستند، بميرند، تا وقتى قرآن با من باشد، احساس تنهائى نمى كنم 1⃣ تعبیر(کان یقول)یعنی مستمر این سخن را تکرار می فرمود پس توصيه مهم و پرکاربردی هست که باید به آن توجه ویژه کرد 2⃣ زندگی در کنار یکدیگر صرفا نمی تواند رفع وحشت کند و باعث آرامش باشد اگر معارف قرآن در سبک زندگی انسان نباشد، زندگی در شهر، کنارهزاران نفربا وحشت همراه هست 3⃣ ممکن است کسی قاری و حتی مُفسّر قرآن باشد یعنی به ظاهر با قرآن، همراه هست اما دارای وحشت، إضطراب، وسواس، غم و دلهره است چرا که تمسّک، تبعیت ومعیت با قرآن نداشته است 4⃣ درمان بیماری های روانی، رذائل اخلاقی، ایجاد امنیت و آرامش برای إنسان با هیچ چیزی غیر از معیت با قرآن امکان پذیر نیست ثروت، جمعیت، موقعیت، مدرک و،،،، هيچ کدام وحشت انسان را از بین نمی برد اگر با قرآن همراه نباشد 5⃣ معیّت با فرآن به معنای همراه داشتن قرآن در جیب، در ماشین، در منزل نیست بلکه نه از آموزه‌های قرآن جلو بزنیم و نه عقب بیأفتیم بلکه ملازم و مطابق فرآن عمل کنیم 6⃣ معیّت با قرآن به انسان، قدرت، حرکت، نشاط و آرامش می دهد چون قرآن، ذکر و نور است 7⃣ این نوع بیان،تحدّی و مبارزه طلبی قرآن است که فقط قرآن این ویژگی را دارا است، یعنی قرآن یک طرف و همه عالم یک طرف، قرآن، فقط أنیس و وحشت زُدا هست حمیداکبری1401/12/6 #قرآن صلوات@serathamed