4⃣ 💫بررسی برخی روایات ما را به این می رساند که یکی از علل اصلی غیبت امام زمان علیه السلام نبود فرهنگ امام محوری در سبک زندگی فردی و اجتماعی مردم بوده است،بلکه مردم در زندگی فردی و اجتماعی خود دنبال دلخواه ها و هوس های خود رفته و سنت الهی است که کارها به هوس راست نیاید به تمنا نشود و انسانها دچار یاس و نگرانی و ناامیدی می شوند. امیرالمومنین علی علیه السلام در روایتی میفرماید(«وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ الِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَكِنَّ اللَّهَ سَيُعْمِي خَلْقَهُ عَنْهَا بِظُلْمِهِمْ وَ جَوْرِهِمْ(بعضی نسخ جهل دارد) وَ إِسْرَافِهِمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ» ) بدانید زمین هیچگاه از حجت الهی خالی نمی ماند ولی گاهی بدلیل ستم و اسرافی که مردم بر خودشان روا می دارند حجتش را از آنها مخفی میدارد. ✍وقتی سیره اهل بیت را بررسی میکنیم هرچه بعد از عصر پیامبر جلوتر می آییم،حضور ائمه در متن امور فردی و اجتماعی مردم کاهش می یابد،نااهلی مردم بیشتر میشود،طبعا فشار خلفای جورهم بیشتر میشود و اهل بیت حس غربت و تنهایی بیشتری میکنند تا جایی که امام حسین شهید میشود،امام کاظم زندانی میشود و امام هادی و امام عسکری تقریبا ارتباطشان با مردم به کمترین مقدار ممکن رسیده و بیشتر از طریق وکلا و نامه نگاری ارتباط برقرار میکنند. مردم ایران پس از سالها با پیروی از ولایت فقهی اهل بیت علیهم السلام بار دیگر تلاش کردند تا این ظلم تاریخ را جبران کرده و دستورات اهل بیت علیهم السلام را محور سبک زندگی فردی و اجتماعی خود قرار دهند و الحمدلله تا حدود زیادی در کشور و منطقه خاورمیانه موفق شده اند. 👌اگر میخواهیم مهدوی باشیم و بمانیم تلاش کنیم پرچمدار حکومت جهانی مهدوی در جان و جهان خود باشیم. ❤️و زبانحالمان به آقا و والا و مولایمان امام زمان علیه السلام این غزل حافظ شیرازی باشد: هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود از دماغ من سرگشته خیال دهنت به جفای فلک و غصه دوران نرود در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند تا ابد سر نکشدو از سر پیمان نرود هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است برود از دل من و از دل من آن نرود آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل و از جان نرود گر رود از پی خوبان دل من معذور است درد دارد چه کند کز پی درمان نرود هر که خواهد که چو حافظ نشود سرگردان دل به خوبان ندهد و از پی ایشان نرود