حَدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى اَلْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَى بْنِ عِمْرَانَ اَلْأَشْعَرِیِّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو سَعِیدٍ اَلْآدَمِیُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَبِی اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: کُنْتُ مَعَهُ فِی اَلطَّوَافِ فَلَمَّا صِرْنَا مَعَهُ بِحِذَاءِ اَلرُّکْنِ اَلْیَمَانِیِّ أَقَامَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فَرَفَعَ یَدَیْهِ ثُمَّ قَالَ یَا اَللَّهُ یَا وَلِیَّ اَلْعَافِیَهِ وَ یَا خَالِقَ اَلْعَافِیَهِ وَ یَا رَازِقَ اَلْعَافِیَهِ وَ اَلْمُنْعِمَ بِالْعَافِیَهِ وَ اَلْمَنَّانَ بِالْعَافِیَهِ وَاَلْمُتَفَضِّلَ بِالْعَافِیَهِ عَلَیَّ وَ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ یَا رَحْمَانَ اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَهِ وَ رَحِیمَهُمَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اُرْزُقْنَا اَلْعَافِیَهَ وَ دَوَامَ اَلْعَافِیَهِ وَ تَمَامَ اَلْعَافِیَهِ وَ شُکْرَ اَلْعَافِیَهِ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَهِ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ . مرحوم والد از محمد بن یحیى عطار از محمد بن احمد بن یحیى بن عمران اشعرى از ابو سعید آدمى از احمد بن موسى بن سعد روایت مى‌کند که گفت:به همراه امام رضا علیه السّلام در طواف بودیم،چون مقابل رکن یمانى رسیدیم ایستاد و دست‌ها را به دعا برداشت و فرمود:«یا اللّه!اى ولىّ‌ و خالق عافیت و روزى‌بخش آن،اى انعام‌بخش و منّت‌بخش به آن،اى تفضّل‌کنندۀ عافیت بر من و جمیع خلقت!اى رحمان و رحیم دنیا و آخرت،بر محمد و آل محمد درود فرست و ما را عافیت عطا کن و آن را مداومت بخش و به تمامى به ما برسان و ما را شکر عافیت در دنیا و آخرت نصیب بفرما،اى مهربان‌ترین مهربانان! عیون أخبار الرضا علیه السلام , جلد 2 , صفحه 16