گُـل ، دهـانـش وا ، بـه مَـــدحِ خــنـده ات بُلبُل ای شیـریـن سـخـن! شرمـنده ات مـژه هـا را بـــاز خـنـجـر کـرده ای؟! جــانِ مـن! ، قـصـدِ بـرادر کـرده ای؟! بـاز هـم از چـهـره افـکـنـدی نـقــاب؟! دوست داری گُـر بـگـیـرد آفـتـــــاب؟! سَـروِ مـن! ، قـد راست کردی باز هم؟! تــو نـگـفـتـی می شود شـمـشـاد ، خَـم؟! نـیـسـتـی آیـا بـه فـکـرم ، نـورِ عـیــن؟! دوست داری بشکـند پـشتِ حـسـیـن؟! باشد ، امـا چـشـمِ مـاهـی هـا به توست مـاهـیـان امـیـدشـان تـنـهـــا به توست حـوضشان خـالـیـست ، همچون مشکِ تو کـامـشــان خـشـکـیـده همچون اشکِ تو دخـتــــــــر شـیـریـن زبـانـم را بـگــو مـی روی آب آوری بــهــرش عـمـو! مــــاهــــیِ شـشـمـاهـۀ سُــرخِ رُبـاب نـیـست در تُـنـگـش عمو! یک قطره آب مـی رسـد ایـنـک به گـوشـم از حَـــرَم یـا ابَـاالـفـضـلِ سـکـیـنـه دخــتـــــــرم دیـشـب ای زیـبــایِ مـن! گُـل کـاشـتی دیـدمـت چــــون عـزمِ دریــــا داشـتی دیـدمـت دیـشـب که خـوش می تـاخـتی خــوب کـارِ روبــهـــــــان را سـاخـتی جـمـعـشــان را خـوب بر هم می زدی دیـدمـت چـون تــیـــغِ دو دَم مـی زدی آن هـمـه صف را گـشـودی عـاقـبـت مَـشـکـهــا را پُــــر نـمــودی عـاقـبـت آب آوردی بـــــــــــــــــرایِ بـچـه هـا ای عـمـویِ بـا وفــــــــــــایِ بـچـه هـا! بـچـه هـا امـروز هــم تـشـنـه لـب انـد تـشـنـۀ مَـشـکِ تو همچون دیـشـب انـد سـاقــــــیِ مِـــــــیخـانـۀ دشـتِ بــلا! مـثـلِ دیـشـب شـــاد کـن قـلـبِ مـــرا مـثـلِ دیـشـب ، غـصـه هـایـم را بِــبَــر کـامِ خـشـکِ بـچـه هـا را کـن تـو تَــر» آمد از طـــوفـانِ غـم ، دریـا به خــشــم رو به مـولا کرد و گفت:«آقا! به چـشـم تَــر گـلــویِ بـچـه هـایـت مـــی کُــنـم یا که جــانـم را فـدایـت مـــی کُــنـم» زد به مَشک عـبـاسِ حـیـدر مـثـلِ برق شـد سـوارِ اســــبِ تُــنـدر مـثـل برق تـیــز مـــــــــی تـــازیـد مـــانـنـدِ پـدر زادۀ اُمُ الْـبَـنـیــن بــــــود ایــــن پـسـر مــــادرش اُمُ الـبَـنـیــن آن شـیـــر زن بــــــود از نـسـلِ یَــلانِ صـف شـکــن از تـبــارِ شــیـــــر بـــود اُمُ الْـبَـنـیــن دخــتــــرِ شـمـشـیــر بـود اُمُ الْـبَـنـیــن گـفـت روزی شـیـرِ حــق ، شــاهِ عرب بـا عـقـیــلِ آشـنـا بـا هــــــر نـــسـب: «من زنـی می خـواهـم از قومی دلـیـر تـا بـرایـم آورد یــــــک نــره شـیــــر» کـرد عـقـیـل ، اُمُ الْـبَـنـیـن را انـتخـاب گفت این است آنـکـه خواهی بـوتُـراب!» سـالـهـــایـی بـعـد از ایـن در کــربــلا_ شــــــد مُــحَــقَّـــق ، آرزویِ مـرتـضـی اُف بـه دنــیــــــا ، او که دریـا زاده بود حـاجـتـش ایـنـک بـه رود افــتــــاده بود آن طرف چـنـدیـن هـزار از روبـهــان دورِ آب آمـاده بـا تــیــــــر و کــمـــان یـکـه و تـنـهــــا بـه قـــلـــبِ آن هـمـه شب صفـت زد ، قـهـرمـــــانِ عـلـقـمـه گـرچـه سـاقـی بـود عــبــاسِ عــلـــی تــیـــــغ مـی زد مـثـلِ بـابـایـش ولــی او به یک ضربه ، دو صد سـر می پَراند بُـزدلان را سـر چـو حـیـدر ، می پَراند گـرد بـادِ خـــــشــــــمِ پــورِ بـوتُـراب خـار و خَـس ها را بِـکـَنـد از دورِ آب #امام_حسین #اباالفضل #باب_الحوائج #علمدار #محرم #تاسوعا #سید_علیرضا_حسینی https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۳