بی خوابی باعث به هم خوردن عملکرد نواحی مغزی تنظیم کننده ی عواطف می شود. این امر باعث می شود که نتوانیم خود را برای چالش ها و تعاملات اجتماعی روزانه آماده کنیم. در گذشته اعتقاد بر آن بوده است که بی خوابی مزمن یکی از نشانه های افسردگی است، اما امروزه اعتقاد بر آن است که عکس این حالت فوق هم صدق می کند؛ یعنی بی خوابی مزمن می تواند باعث افسردگی شود. در خوشبینانه ترین حالت، بی خوابی مزمن خستگی و مشکلات خلقی ایجاد می کند.