یکی از آرام بخش های آسید جواد❤️🖤 صفر 1384 دیدی که رسوا شد دلم! غرق تمنا شد دلم! دیدی که من با این دلِ بی آرزو عاشق شدم با این همه نا قابلی بر زلفِ او لایق شدم وای اگر صیادِ من غافل شود از یادِ من قدرم نداند! ای وای اگر از کویِ خود از رشته یگیسوی خود ما رو رهاند جانم حسین جانم حسین ابرو کمانِ من ببین حال مرا زار و غمین بنشسته ام من در کمین تا که شکار تو شوم من آرزویم این بود..! سرمست جام تو شوم ساقی به من می میدهی؟ ساقی بگو کی میدهی؟ حالم خراب است...💔💔 در حصرتِ روی تو ام آواره‌ی کوی تو ام قلبم کباب است... 💔💔 از حجرِ تو محزون منم! لیلا تو و مجنون منم! از داغ تو دلخون منم کلب سرای تو منم... 🥀 من عاشق و دیوانه ام بی آبرویم ای صنم از عشق تو شیدا شدم من عاقبت رسوا شدم ای نازنینم... 😔 تو مهر و مهتاب منی تو عشق و ارباب منی ای مه جبینم... 🖤 تو شمع و من پروانه ام خاکِ درِ این خانه ام نه مستم و نه رندم که من جارو کش میخانه ام یکدم کنارِ من بیا ای رونقِ کاشانه ام تو شاه و شاهان بنده ات عالم اسیر خنده ات پشت و پناهت...