‍ #فاطمیه #خطبه (۲) 🔺 «الحمدُلله على ما اَنعمَ» ابتدای سخن این است که: «الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَنْعَمَ وَ لَهُ الشُّكْرُ عَلَى مَا أَلْهَمَ» اگر بیایند به کسی خبر بدهند که در ملک شما، در آبادی و مزرعه‌ی شما گنجی پیدا شد یا قناتی پیدا شد یا چاه نفتی پیدا شد و او شروع به تشکر از خدا بکند، خوب چیز تازه‌ای نیست. چنین ثروتی یک دفعه برای آدم پیدا بشود، آدم باید به سجده بیفتد و تا آخرِ روز در سجده بماند. اما اگر کسی پدرش از دستش گرفته شده، می‌خواهند اموالش را هم از او بگیرند، شوهرش را هم برکنار کرده‌اند و می‌داند که این‌ها مقدمه است که همه را در یک روزی قلع و قمع بکنند، قتل عام کنند و همه، حتی دختران و نوه‌هایش هم در خطرند، اما با وجود این‌ها چنان حضور حق‌تعالی برای او "یطمئن القلوب" هست، که عین کسی که می‌خواهد بایستد و نعمت خدا را شکر کند، او هم شروع به شکر خدا می‌نماید!. پس "الحمدلله" گفتن آن حضرت در این مورد، در سنجش و ترازو که گذاشته شود، سنگین‌تر از تمام شکرهایی است که ما در برابر خدا می‌کنیم؛ چون که شکر در مصیبت ارزش دارد. مصیبت را یک امر جزئی دیدن و نعمت خدا را به خاطرِ این گرد و غبارهای زندگی، نادیده نگرفتن خیلی خیلی مهم است. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama