🔺 "اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک" یکی از آقایان محترم- رحمة الله علیه- آقای نجومی اهل کرمانشاه بود، می‌گفت وقتی موشک می‌آمد در آن زمان جنگ، به در و پیکر ما می‌خورد و آن‌ها هم خراب می‌شد، ما دچار ناراحتی می‌شدیم. اما این ناراحتی در برابر ناراحتی این‌که می‌دیدیم همسایه‌ها چقدر بد می‌گویند، چقدر تندی و اوقات تلخی می‌کنند، چقدر شکوه و شکایت می‌کنند، این مصیبت خودمان فراموشمان می‌شد. از بس که آن‌ها سر ما که مثلاً آخوند بودیم و سید بودیم و مسجدی بودیم بدگویی می‌کردند. 🔸 خب این‌ها ناشی از این است که این‌طور صبر، صبر شکرانه و متشکرانه خودش یک معجزه است که خدا به خلقش داده. خب این‌ها از کجا پیدا می‌شود؟ از جوانی پیدا می‌شود، از قبل از جوانی پیدا می‌شود، از خود و خانواده پیدا می‌شود. این بیخودی نیست. 🔹 وقتی انسان از کودکی در گوشش بزرگی و عظمت حضرت منعم عالی جهان خلقت فرو رفت، و در خانه درباره معنای الله اکبر اقلاً دو سه سال صحبت شد، مادر و پدر با هم گفتند، اطفال هم شنیدند و در گوششان رفت؛ طوری که آن‌ها فهمیدند این چشمی که دارند، این گوشی که دارند، ریه‌ای که دارند، قلبی که دارند، این‌ها همه لطف الهی بوده که به آن‌ها رسیده. پس از اول از صفر و از نداری و فقر محض چیزی پیدا کرده‌اند و هنوز هم شکر آن را پیدا نکرده‌اند، آنگاه دیگر مصیبت از آن بزرگی و ضمختی و زنندگی و تحمل ناپذیری کم کم پایین می‌آید و به درجه پایین می‌آید که انسان عالی می‌شود که در دنیا به او خوب نگذرد. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama