🔺 موضوعی را می‌خواهم برایتان عرض کنم که شاید تا حالا نشنیده باشید. و آن این است که خداوند پیامبر را برای این قرار داده بود که بندگانش هدایت بشوند و هدایت چند ساله پیامبر به‌منظور پایه‌ریزی بود. چون حضرت عمرش کوتاه بود و نشد که دین اسلام را و تعلیمات اسلام را و تأدیبات و ادبیات اسلام را وسعت بدهد، این بود که این مشکلات را برای علی علیه‌السلام گذاشت. اگر می‌گذاشتند که حضرت علی به کرسی پیغمبر بنشیند، حضرت می‌دانست که چطور تعلیمات بدهد، چطور تأدیبات بدهد، چطور این‌ها را تربیت کند که مسلمانی که خدا خواسته تهیه بشود.
🔸 اما آن کسانی‌که فرصت به این پیشوای خدایی ندادند و روی منبر آمدند، آن‌ها هم ناچار بودند از اسلام صحبت کنند. از نماز جماعت صحبت کنند اما این‌طور:
🔹 وقتی خبر به ابن زیاد ملعون رسید که حسین علیه‌السلام وارد کربلا شده، دستور داد مردم را مسجد جامع کوفه جمع کنید. آمد و بالای منبر رفت:
"ای مردم، شما آل ابوسفیان را آزموده‌اید. این حرف این سخن‌ور وقت و زمان اسلام آن‌طوری است. شما معاویه و کارهای آن‌ها را می‌دانید. همان‌طوری با شما رفتار می‌کنند که می‌خواهید. این امیرالمؤمنین یزید است که می‌شناسید او را! چه اخلاق خوبی دارد، چقدر عطا و بخشش دارد، چقدر راه‌ها و جاده‌ها را امنیت داده، معاویه چقدر بندگان خدا را نواخت و به مال و این‌ها رساند! یزید بیش از او دارد حقوق می‌دهد. این‌ها را که گفت و مقدمه حرفش شد، گفت دستور یزید به من رسیده که نعمت‌ها را بیشتر از این در اختیار شما بگذارم، پول بدهم، حقوق بدهم، فقط از شما می‌خواهد که به جنگ با دشمن او حسین بن علی بروید!"
بعد از منبر پایین آمد و به مأمورین اموال دستور داد که به این مردم هر چه می‌خواهند و هر چه هست بدهید.
♦️ این است که حضرت آن مغز و متن مردم را شناخته و تا در کربلا وارد شد می‌فرماید: «النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا»؛ یعنی ما با مسلمان‌ها طرف نیستیم! ما با غیر مسلمانِ به نام مسلمان، اذان‌گو و نمازِ بی معناخوان طرف شده‌ایم.
☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama