‍#فاطمیه 🏴 🔺حکمت ذکر مطالب توحیدی توسط حضرت زهرا سلام الله علیها «المُمتَنِعُ مِنَ الاَبصارِ رُؤیَتُهُ و مِنَ الاَلسُنِ صِفَتُهُ و مِنَ الاَوهامِ کِیفِیَّتُهُ، اِبتَدَعَ الاَشیاءَ لا مِن شَیءٍ کانَ قَبلَها و أَنشاَها بِلَا احْتِذَاءِ اَمثِلَةٍ امتَثَلَها، کَوَّنَها بِقُدرتِهِ و ذَرَئَها بمشیَّتِهِ.» این‌جا شروع می‌کند به مطالبی در این خطبه که جایش این‌جا نیست. اگر کسی‌که آمده جایی و می‌خواهد مرافعه و دعوایی را راه بیندازد و یک حقی را بگیرد، درس توحید بگوید، به او می‌گویند: این ها را بگذار موقع بحث و جلسه!. اما این چه معنا دارد؟! با امت چه می‌خواهد بگوید؟! به کسانی‌که این جلسه برای‌شان نقل می‌شود، می‌خواهد چه بگوید؟ می‌خواهد بگوید که بعد از پدر من، دیگر یاد شهادت را آن طوری‌که پدر من می‌کرد، کسی نمی‌کند. نه قلبی به کار است، نه فکری به کار است، نه عقلی به کار است، همه‌اش بازیگری شده و واقعیت دین دارد معکوس می‌شود، دارد سرنگون می‌شود، ظرف دین دارد خالی می‌شود، چاه دین دارد خشک می‌شود، ابر دین دیگر نمی‌بارد، وحی که رفت، همه‌چیز را دارد به دنبال خودش می‌برد!. و شاید هم اشاره است به آیه‌ای که درباره‌ی اعراب وارد شده: «قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا» ای عرب‌های بیابانی!؛ گرچه آن‌جا مدینه است و صحابه از مهاجر و انصار در مسجدند، اما به خاطر این بیانات، روشن می‌کند که این‌ها همان عرب‌های بیابانی حساب می‌شوند که خدا را نمی‌شناسند!؛ «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا»؛ چرا ایمان را به خود نسبت می‌دهید؟!؛ «وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ» (حجرات: ۱۴) کجای دل شما جایگاه ایمان به خداست؟! این‌جا هم صحبت از قلب می‌کند. «و ضَمَّنَ القلوبَ مَوصُولَها و اَنارَ فی التَّفکُّرِ معقولَها» ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama