♻️ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﻨﺎسی ♻️ 💠 انسان، موقعی به سعادت می‌رسد که در این دنیا تمرینات روحی کند و خود را در دنیا اصلاح کند. پس بنابراین جایگاهی که خداوند برای دنیا به ثبت رسانده، با جایگاه دنیا در نظر مردم معمولی و تمدن‌ها و دولت‌ها، زمین تا آسمان فرق می‌کند؛ چون به آن‌ها اگر بگویند: «فلان کارها را نکنید، وگرنه شما را تحریم اقتصادی می کنیم» این‌ها از وحشت می‌خواهند دیوانه شوند چون زندگی را همین می‌بینند!. ☑️ خیال می‌کنند: خب این زندگی چهار روزه، باید به خوبی بگذرد و به عشرت و عیش و نوش به اتمام برسد. ❕اگر بنا بشود دارو به ما نفروشند، هواپیما به ما نفروشند، تراکتور به ما نفروشند، دنیا برای ما زندان می‌شود. پس باید زیر بارشان برویم!، باید یا غربی باشیم، یا شرقی باشیم؛ یا آمریکایی باشیم یا اسرائیلی باشیم. ✅ اما تربیت دینی، نسل جوان را فولادین می‌کند. یعنی او به هیچ وجه به این چیزها اهمیت نمی‌دهد برای این‌که دنیا را مرکز سعادت خودش نشناخته است. 🔹این است که در حدیثی می‌فرمایند «و ذلک»؛ یعنی این شدت تمرین‌ها و ریاضت‌ها و پیشامدها که همه‌اش سازندگی دارد به خاطر این است که «لَم یَجعَلِ الدنیا ثَواباً لِمؤمِنٍ و لا عُقوبَةً لِکافِرٍ»؛ نه برای کافرها این‌جا محل تأدیب و شکنجه و پاداش و عقوبت است - بلکه جای دیگری حسابشان را می‌رسند- و نه برای نیکوکاران و اهل صفا و اهل اطاعت جایگاه پاداش است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی @seyedololama