🔺 وقتی آن طاغوت وقت معتمد (علیه اللعنة) که دستور زندانی کردن امام حسن عسکری را می‌دهد، گاهی هم می‌پرسد که وضعش چه‌جوری است؟ می‌گویند اگر شب است دارد نماز می‌خواند و اگر روز است در حال روزه است. 🔹 و این وضع که در اخبار ما نقل شده، برای ساختن ملیون‌ها انسان کافی است. چرا؟ برای خاطر اینکه طرز درون و ضمیر و باطن ما اصلاً این‌طور نیست. ما اگر راحتی درک بکنیم می‌گوییم شکر خدا، الحمدلله - در صورتی که اهل ذکر و عبادت باشیم- اما اگر ما را زندان ببرند، شکنجه بکنند، دور از خانواده ببرند، آن‌جا هم این‌طور شکر می‌کنیم؟ این‌ها آن‌جا را خلوت‌گاه عبادت برای خود حساب می‌کنند. 🔹 فلذا درباره‌ی جدّشان حضرت کاظم علیه‌السلام وارد شده که وقتی در سیاه‌چال زندان مبتلا شد، آن‌جا تشکر کرد از خداوند که من در پی این بودم که یک جایی و یک مکانی برای عبادت پیدا کنم و به من مرحمت کنی، حالا دیدم به من دادی. 🔹 پس زندان برای آن‌ها محفل انس با خدای زندان، خدای جهان و خدای انسان است و این راه، راه وصولشان است. ولی زندان برای ما بدبختی و شقاوت و بیچارگی‌مان است و از آن همیشه فراری هستیم. اگر خدای ناکرده یک‌وقت گرفتارش بشویم، دیگر آن عبادتی که در خارج از زندان بوده که نخواهیم داشت. از ما نمی‌آید دیگر، نه حواسش را داریم و نه فکرش را داریم. 🔹 این است که باید گفت طرز وجود این بزرگان مثل طلای ناب است و طرز وجود امثال بنده چیز دیگری است. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama