صفحه سوم ▪️پس از بی توجهی مقامات عراقی در سالهای دهه ۹۰ شمسی به توصیه های ایشان در زمینه مقابله با فساد دولتی، نزاع های فرقه ای، توزیع عادلانه ثروت، اجرای قانون و...، این وضعیت وی را به شدت ناامید کرد؛ طوری که احساس کرد به سخنانش توجهی نمی‌شود و عراق به سمت فاجعه پیش می‌رود‌. به این دلیل در مواضع مختلفی سیاستمداران عراقی را به حضور نمی‌پذیرفت. ▪️خطبه ۱۸ بهمن ۹۸ آخرین خطبه نمازجمعه بود که در آن بیانیه سیاسی آیت الله سیستانی خوانده می‌شد و آغازی بود بر کاهش دخالت او در سیاست که تا امروز نیز ادامه دارد. ▪️او به طرز ماهرانه ای اقتدار کاریزماتیک، سنتی و عقلانی-قانونی خود را در مقاطع مختلف به کار گرفت تا بر امور عراق تاثیر بگذارد اما هرگز از منطق خود مبنی بر تاثیرگذاشتن به جای در اختیار گرفتن یا نظارت و قیمومت فراتر نرفت. ▪️مکتب آیت الله سیستانی - نجف- به دامنه محدودتر اختیار سیاسی روحانیون معتقد است و مکتب دیگر یعنی ولایت فقیه به گستره وسیع‌تری از آن. نجف معتقد به عملگرایی و اولویت دادن به پس زمینه و شرایط است در حالیکه تهران به پیگیری نظریه ولایت الهی برای دستیابی به نتایج سیاسی باور دارد. وی معتقد به ولایت مطلقه فقیه نیست اما به ولایت فقیه در موارد خاص یا در امور عامه پایبند است. با این حال او در سال ۱۳۸۹ شرطی را به نظریه خود اضافه کرد: اگر فقیهی بخواهد در اداره کشور ولایت یا اختیار داشته باشد باید رضایت و تایید عمومی را جلب کند. پایان 🔺کانال شخصی سیدعلیرضا شفیعی https://eitaa.com/joinchat/578159185Cd2aa5f191a