1⃣ سنت الهی و نیز شیوه و نحوه عمل انبیاء و اهل بیت (علیه السلام) بیانگر آن است که هیچ گاه انبیاء و ائمه اطهار (علیه السلام) از معجزه برای نابودی دشمنان خویش یا غلبه بر آنها استفاده نکرده‌انددر واقع معجزه فقط برای اثبات صدق حقانیت و دعوت آنها است و لاغیر. زیرا اگر بنا باشد فرستادگان الهی به تنهایی و با استفاده صرف از معجزات بر دشمنان خویش غلبه و آنها را از میان بردارند، ۲ مشکل پیش می‌آید. 1) در این صورت جهاد بی‌معنا می‌شود و خداوند متعال، با توجه به اینکه تمام دشمنان و مخالفان و موانع را به وسیله فرستاده خویش و با معجزه حل کرده است؛ در این صورت در روز قیامت به چه عملی از اعمال بندگان پاداش دهد؟ 2) در این صورت دوست از دشمن و مومن از منافق تمییز و مشخص نمی‌شود و به همین دلیل انبیاء و ائمه علیهم السلام با اینکه هم دشمنان و قاتلین خویش را به خوبی می شناختند و هم کسانی که علیه آنها در جامعه، جنگ روانی ایجاد می کردند؛ با این حال نه برای حفظ جان خود و نه برای از بین بردن دشمنان خود در عرصه های مختلف، هیچ گاه از معجزه در این گونه موارد استفاده نمی کردند. همین قاعده در مورد حضرت مهدی (عج) نیز صادق است. به عبارت دیگر امام زمان (عج) نیز همین شیوه را در پیش می گیرد. البته ناگفته نماند ایشان از معجزه استفاده خواهند کرد اما استفاده از معجزه در جریان ظهور ایشان و نیز در زمان پس از ظهور ایشان تنها یک قسمت کوچک از کار و سنت الهی بر این است که روند امور و کارها به صورت طبیعی پیش رود و به همین دلیل غیبت امام زمان (عج) تاکنون ادامه یافته است.