ملک وجود غرق در اندوه و در عزاست آغاز صبح غربت زهرا و مرتضاست قرآن عزا گرفته و عترت شده غریب شهر مدینه را به جگر، داغ مصطفاست خون گریه کن مدینه! کز این ماتم عظیم گر آسمان خراب شود بر سرت رواست گشتند انبیا همه چون فاطمه یتیم زیرا عزای قافله سالار انبیاست خلقت چه لایق است که صاحب عزا شود عالم عزا گرفته و صاحب عزا خداست علی علیه‌السلام به هنگام دفن رسول خدا ﷺ فرمود: همانا شکیبایى نیکوست جز در غم از دست دادنت و بى تابى ناپسند است جز در اندوه مرگ تو، مصیبت تو بزرگ و مصیبت‌هاى پیش از تو و پس از تو ناچیزند.