در ادامه بررسی وصیتنامه سردار دلها، شهید سلیمانی به فراز دوازدهم رسیدیم. در این فقره، سردار رابطه عرفانی زیبای بین خود و خدایش را به رشته تحریر درآورده و از مراحل والای سیر و سلوک خود چند جمله ای می نویسد؛ از خطاب های عاشقانه به معبود، تا نثار همه امکانات و ظرفیت های وجودی خویش و تمنای محبت محبوب و آنگاه انقطاع از غیر و اتصال کامل به محبوب، به پاس این نثار.... می توان از این فراز، نکاتی را به یادگار برد: