🔴🆕"ملودی گوش‌نواز خیابان" برای علی ربیعی! علی ربیعی، فعال چپ و سخنگوی دولت روحانی که پس از اغتشاشات آبان 98 تأکید کرده بود "حکایت همچنان باقیست"(!) اخیرا و پس از حادثه تروریستی شیراز هم یادداشت دیگری نوشت و تأکید کرد که "صدای خیابان ترسناک نیست"! «صدای خیابان ترسناک نیست» عنوان یادداشت علی ربیعی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: صداها و فریادهای بلند در خیابان‌ها و دانشگاه‌ها و بوق‌های اعتراضی ماشین‌ها ‌ترسی ندارد. من از صداگذاری‌ها، خشونت‌افزایی، کوکتل مولوتوف به دست دادن‌ها و تئوری‌سازی‌ها با نام «دفاع مشروع» نگرانم. ربیعی می افزاید: نتیجه پراکندن تخم کینه و خشونت، پدید آمدن حادثه تلخ در شاهچراغ شیراز بود. به خون غلتیدن زائران بیگناه بر سر سجاده نماز تا زد و خوردهای خونین خیابان‌ها هیچ سعادت و خوشبختی‌ای برای جامعه ایران به همراه نخواهد داشت. از سویی غمگینانه نشسته‌ام و حوادث چهل روز اخیر ایران را با دقت دنبال می‌کنم. می‌اندیشم، دریغا علائمی که اندیشمندان علوم اجتماعی مطرح کردند از سوی متولیان و سیاستگذاران درک نشد و حتی بیان‌کنندگان واقعیت‌های پیش روی جامعه مورد بی‌مهری قرار ‌گرفتند. او تصریح می کند: هنوز هم بر اساس آنچه نوشته‌ام، معتقدم فقر نهادینه شده - فقری که دامن دهک‌های زیادی را گرفت و سبب سقوط طبقه متوسط شد - نسل‌هایی که خواسته‌ها، نیازها و سبک‌های زندگی پر از رمز و رازهای ناشناخته را در خود داشت، دیده نشدند؛ زنانی که سال‌ها درصدد دیده شدن و انسدادشکنی بودند اما درک نشدند؛ سیاست‌هایی که بدون توجه به این تغییرات همچنان کوبنده، تبلیغ شده و در فضایی دیگر سیر می‌کرد، تحریم‌شکنی‌هایی که می‌توانست افق‌گشایی داشته باشند و به بهانه‌های دستاوردهای ناچیز سیاسی راهش مسدود و ناامیدی‌های گسترده را دامن زد و در سال۱۴۰۰ بسته شدن روزنه صندوق‌هایی که می‌توانست تسلابخش تغییرات نسلی باشد جملگی سبب‌ساز زمینه‌ای برای برخاستن فریادها از صداهای شنیده نشده بودند. ربیعی در بخش دیگری از یادداشت خود نیز می نویسد: تاکنون برای شنیدن صدای معترضان، بسیار نوشته شده و اکنون می‌خواهم با هموطنانم که در خیابان ندا سر داده‌اند، بگویم اجازه ندهید صدای شما صداگذاری شود و به قول خودشان سوار موج داخل شده و به وسیله یک رسانه با پول‌های یک کشور ناسالم برای ایران جریان‌سازی شود. با نفی خشونت و پشتوانه ساختن این روزها برای گفت‌وگوی بزرگ، می‌توانیم آینده‌ای بهتر را در این مقطع، تاریخ‌سازی کنیم. برخی مفاهیم مثل آزادی و عدالت هرگز کهنه نمی‌شوند. اصلاحات نیز چنین مفهومی است. *از این بگذریم که صدای خیابان اتفاقا ترسناک است وقتی فرماندهان کت و شلواری اغتشاش و "بانیان آشوب" از مدت ها قبل وقوع آن را خبر داده بودند و هنگامی که همان ابتدای کار، پرچم ایران توسط جماعت خیابانی به آتش کشیده شد... سوال اساسی اینجاست که علی ربیعی چرا به یکباره و پس از وقوع حادثه تروریستی حرم شاهچراغ به یاد آورده که باید خطر کوکتل مولوتوف و خشونت را به خیابانی های دست پرورده خود و دوستانش یادآوری کند؟! اصلا آیا این واقعا یک یادآوری است (که به زعم ما نیست!) یا یک سفیدشویی و بازی "کی بود کی بود من نبودم" برای ربیعی و امثال او که تا پیش از این بصورت تلویحی مشغول همراهی با حرکت خیابانی بوده اند؟! چرا علی ربیعی در گفتگوی اوایل مهرماه گذشته خود ضرورتی ندید که خطر خشونت را به خیابانی ها یادآوری کند؟! چرا ربیعی در آن گفتگو؛ اراذل و اوباش را "جامعه" می خواند و از حکومت می خواست که انگشت در چشم جامعه نکند؟! آیا واقعا همان روزها مشخص نبود جماعتی که آتش می زند و می کشد و پرچم می سوزد؛ جامعه نیست و مشکلش هم نه فقر و نارضایتی که عداوت با حکومت مقتدر اسلامی و صاحب کارنامه در ایران است؟ ما این دیر آمدنِ شاید عمدی ربیعی و این نمایش مخالفت با خشونت در صبح روز وقوع یک حادثه تروریستی را به قضاوت مخاطبان محترم می گذاریم... ساده لوحی است اگر کسی تصور کند فتنه کف خیابان بصورت خودجوش و بر اساس یک مطالبه معقول بوجود آمده است. چه اینکه در هنگامه جولان بی عقلی حتما بایستی دنبال "عروسک گردانان" گشت... لازم به تأکید است که اشاره ربیعی به عبارت "فقر نهادینه شده" نیز حرف صحیحی نیست و جامعه ما نه با بحران فقر که با بحران گرانی مواجه است. بحرانی که در صورت توجه مسئولان و رأی خوب مردم بلافاصله مرتفع می شود و ابزار دست سیاه نمایان نیز از آنان گرفته خواهد شد. سیاه نمایی و القای فقر از لوازم وقوع "فتنه اقتصادی" است که همه باید مراقب آن باشند. برخی محافل تحلیلی معتقدند اغتشاشات اخیر نیز در ادامه آبان 98 یکی از پیش لرزه های فتنه اقتصادی بود که مجددا تأکید می شود شناخت فرماندهان کت و شلواری این حرکت شوم یک ضرورت تبیینی و امنیتی است. 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2