در بهارِ زندگی ای کاش باشد فرصتی تا کنم جان را سبویِ باده ی بی منتی   باده از جامِ اَلست و سُکر و صَحوَش تا که هست پای دل را می کشد آنجا که گیرد دولتی   برگ عمرم دست آماجِ خزان است هر نفس غفلتم در این گذر آه است و دنیا حسرتی من کجا بودم کجا شد منزلِ و ماءوای من ای خدا تا رجعتم آواره ایی را نصرتی من زِلاهوتم کجا ناسوت باشد منزلم فیهِ من روحی نَفَختُ شاهدٌ مِن فطرتی من که سرگردانم و حیران در این بحر فنا کی زطوفانم رهانی نَجِّنِي مِن کُربتی آه و فریادم به عرش است وگریبانم به چنگ یا غیاث المستغیثین صاحبی فی شدتی روسیاه و دل پریشانم ز نفس سرکشم اَفرَطَ بی سوءُ حالی مِن دَوّامِ غفلتی سُبحه در دست و زبانم گرمِ استغفار و دل می رود از سر بگیرد کارِ خود در خلوتی کامِ  تلخم کی شود شیرین ز جام دلکشش کی به سامانم رسانی یا دلیلِ الحیرتی   سائِق از دوزخ مگو با من به یَومُ الحَسرتم تا بشارت می رسد لا تقنَطوا مِن رحمتی #سید_هادی_حسینی @shaeranehowzavi