استاد ارجمند ۳۸سال پیش که از شما جدایمان کردند، تازه وارد دوران جوانی شده بودم. ما را بردند؛ ولی شما همچنان بر فراز قله چراغ‌ به‌دست ایستاده‌اید. هر روز که می‌گذرد بیشتر به عمق بصیرت و معرفت شما پی می برم؛ که گفتید: «بزرگ‌ترين مسئولیت زن مسلمان بعد از انقلاب ايجاد نسلی مهذب است». وظیفه ای که اگر به آن عمل می‌کردیم امروز صحنه اجتماع ما به گونۀ دیگری بود. اگر زنده‌ام در این دنیای مرده از فضیلت‌ها، اگر تاکنون توانسته‌ام ایمانم را حفظ کنم، به علت این بوده که شما مصداق لَمُحْيِ الْمَوْتى‌ بودید برایم. مصداق أَوَمَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (انعام، آیه ۱۲۲). آن نوری که خداوند در دستان پرتوان و پرنشاط شما نهاده بود، همچنان پرفروغ بر فراز قلۀ انسانیت سو سو می‌زند و به شاگردانی که شما را ندیدند، راه می‌نمایاند. امروز را به شما که حق معلمی نه فقط بر ما که بر جوانان پیشرو دارید، تبریک می‌گویم و عذر تقصیر به پیشگاه شما که حق شاگردی را ادا نکرده‌ایم. عاجزانه می‌خواهم دعایم کنید تا بتوانم رو سفید به دیدارتان نائل شوم. ان‌شاالله #۴ #پیامی_به_معلم_شهیدم #ارسالی_مخاطبین 🆔 @shahid_diyalame