شهید مصطفی صدرزاده
✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۲ نهج البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨کمتر کسى است که یا نداشته باشد و کمتر دوستى پیدا مى‌شود که درباره دوستش کار نامناسبى، هرچند به عنوان لغزش انجام ندهد. 💠افراد و کسانى هستند که عیوب پنهانى افراد را مى گیرند و از لغزش دوستان چشم‌پوشى مى‌کنند و هرگز به رخ آنها نمى‌کشند. 🔺این کار... 1️⃣اولاً سبب مى‌شود که مسلمان بماند؛ آبرویى که ارزش آن به اندازه ارزش خون اوست. 2️⃣ثانیاً سبب مى‌شود فرد خطاکار یا صاحب عیب نگردد و از همه اینها گذشته سبب مى‌شود رابطه مسلمان ها با یکدیگر محفوظ بماند. 🌸در اسلام، از بزرگ‌ترین گناهان شمرده شده و این همه تأکید براى حفظ آبروى مسلمانان است. 🔹از سویى دیگر مى‌دانیم خداوند است و دوست دارد نیز ستار العیوب باشند و یکى از طرق پوشاندن عیوب مردم است. 🔹در حدیث معروفى نیز از امام موسى‌بن‌جعفر (علیه السلام) مى‌خوانیم: مردى خدمتش آمده، عرض کرد: فدایت شوم از یکى از برادران دینى کارى نقل کردند که من آن را ناخوش داشتم، از خودش پرسیدم انکار کرد، در حالى که جمعى از افراد موثق این مطلب را از او نقل کرده اند، امام فرمود: «گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تکذیب کن، حتى اگر پنجاه نفر سوگند خوردند که او کارى کرده و او بگوید نکرده‌ام از او بپذیر و از آنها نپذیر، هرگز چیزى که مایه عیب و ننگ اوست و شخصیتش را از میان مى‌برد در جامعه پخش مکن، که از آنها خواهى بود که خداوند درباره آنها فرموده: "کسانى که دوست مى‌دارند زشتى‌ها در میان مؤمنان پخش شود عذاب دردناکى در دنیا و آخرت دارند"». 💠روشن است زندگى انسان‌ها برخلاف کارهایى است که انجام مى‌دهند، هرگاه انسان بخواهد زندگى دیگران را با کنجکاوى و دقت پیدا کند و آنها را مورد قرار دهد زندگى براى او خواهد شد و دوستانش از گرد او پراکنده مى‌شوند. ✨در حدیث جالبى که مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار آورده است از امیرمؤمنان (علیه السلام) مى‌خوانیم: « و خود را با «تغافل» درباره و بالا برید... و از امورى که پوشیده و پنهان است تجسس نکنید که شما زیاد مى‌شوند...و با چشم برهم نهادن از دقت بیش از حد در جزئیات، خود را ثابت کنید». ✅این دستور منافاتى با مسئله امر به معروف و نهى از منکر ندارد، زیرا وظیفه امر به معروف و نهى از منکر مربوط به واجبات و محرمات است که "از محدوده تغافل بیرون است."
63 مشاهده