🇮🇷🇮🇷🇮🇷نتفاعی در شهریه و غیرانتفاعی در تعلیم!
مدارس غیرانتفاعی ابتدا برای دانش‌آموزانی طراحی شده بود که توانمندی‌های کمتری داشتند، به این ترتیب با خلوت بودن کلاس‌ها، معلمان می‌توانستند بیشتر با دانش‌آموزان کار کنند تا پایه تحصیلی آن‌ها تقویت شود. به مرور زمان شرایط تغییر کرد و این موضوع کاملاً برعکس شد. در حال حاضر اگر والدین احساس کنند فرزندشان توانایی زیادی دارد، او را به مدارس خاص می‌فرستند تا در کلاس‌های شلوغ ۳۰ تا ۴۰ نفره مدارس دولتی، استعدادش از بین نرود. شهریه‌های خاص برای خدمات معمولی!
سال‌ها پیش همه دانش‌آموزان در مدارس دولتی درس می‌خواندند و اصلاً مدرسه غیردولتی وجود نداشت تا دودستگی میان آن‌ها ایجاد شود. آن روز‌ها خانواده‌ها زیر بار پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور شهریه نمی‌رفتند، اما چند سالی است که مدارس غیردولتی حضور فعالی در صنعت آموزش پیدا کرده و توانسته‌اند دانش‌آموزان زیادی را جذب خود کنند.
این در حالی است که عمده مدارس غیرانتفاعی با وجود شهریه‌های گران‌قیمت، اما از کیفیت آموزش بالایی برخوردار نیستند. اکثر آن‌ها حتی به اندازه نصف پولی که می‌گیرند، خدمات نمی‌دهند، البته خانواده‌هایی که فرزندشان را به مدارس غیرانتفاعی می‌فرستند، معتقدند خدمات در این مدارس به مراتب بهتر از مدارس دولتی است، بنابراین برای برخورداری فرزندشان از امکانات بهتر تحصیلی، حاضر به صرف هزینه و تحمل بار مالی چند‌ده‌میلیونی می‌شوند.
خانم پرنیان که مادر دانش‌آموز پایه اول ابتدایی است، در رابطه با ثبت‌نام فرزندش در مدرسه غیرانتفاعی در منطقه یک تهران به «جوان» می‌گوید: «کلاس‌های مدارس دولتی شلوغ است و گاهی ۴۵ دانش‌آموز در یک کلاس قرار می‌گیرند. می‌خواهم معلم کلاس دخترم وقت داشته باشد که به او درس بدهد نه اینکه تمام مدت کلاس را مشغول ساکت کردن بچه‌ها باشد و به جای معلمی، مبصری کند. به طور حتم اگر مدارس دولتی خلوت‌تر بود و استاندارد تعداد دانش‌آموز در هر کلاس در آن رعایت می‌شد، او را در آنجا ثبت‌نام می‌کردم و زیر بار پرداخت شهریه‌های گران نمی‌رفتم.»
او ادامه می‌دهد: «شهریه‌های مدارس غیرانتفاعی در منطقه یک متفاوت است. در مدرسه‌ای که دخترم را ثبت‌نام کرده‌ام برای سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ شهریه ۳۰ میلیون تومانی گرفته‌اند و برای سال جدید نیز ۱۰ میلیون تومان به صورت علی‌الحساب طلب کرده‌اند تا بعداً رقم جدید شهریه را اعلام کنند.»
خانم پرنیان درباره شهریه‌های سایر مدارس در این منطقه اینگونه توضیح می‌دهد: «مدرسه‌ای را می‌شناسم که ۱۰۰ میلیون تومان شهریه‌اش است. وقتی با خانواده‌هایی که فرزندشان را در آنجا ثبت‌نام کرده‌اند، صحبت می‌کنم، می‌گویند که هیچ خدمات خاصی در آنجا داده نمی‌شود. آن‌ها صرفاً از اینکه فرزندشان در مدرسه معروف درس می‌خواند احساس رضایت می‌کنند.» کاسبی جدیدی به نام خدمات «افتراسکول»!
هرچند درآمد صاحبان مدارس غیرانتفاعی بالاست، اما آن‌ها از راه‌های دیگری که موجب افزایش درآمدشان شود نیز استفاده می‌کنند. مثلاً برخی از مدارس غیرانتفاعی خدماتی مثل افتراسکول دارند و بابت آن نیز هزینه زیادی می‌گیرند. آن‌ها به پدران و مادرانی که شاغل هستند و نمی‌توانند بعد از اتمام ساعت مدرسه دنبال فرزندشان بیایند می‌گویند که با پرداخت هزینه بیشتر از خدمات افتراسکول استفاده کنند. در این خدمات، بچه‌ها از پیش‌دبستانی تا کلاس پنجم در یک کلاس می‌نشینند و تکالیف‌شان را انجام می‌دهند. آن‌ها باید منتظر بمانند تا والدین‌شان بعد از سه یا چهار ساعت دنبال‌شان بیایند. در این بین برخی از دانش‌آموزان به دلیل حضور طولانی‌مدت در مدرسه دچار اختلال عصبی می‌شوند چراکه آن‌ها دوست دارند مانند سایر همکلاسی‌های‌شان به خانه بروند. این در حالی است که به گفته برخی از والدین و معلمان، افتراسکول هیچ بار تفریحی یا سرگرمی برای دانش‌آموزان ندارد. حقوق‌های ناچیز معلمان در مدارس گران
عمده مدارس غیردولتی برای اینکه هزینه‌های‌شان را کم کنند و به سود بیشتری برسند، نیرو‌های آموزشی کم‌تجربه با دستمزد حداقلی را استخدام می‌کنند و همین مسئله سیستم تحصیل دانش‌آموزان مدرسه غیرانتفاعی را ضعیف کرده است. خانم طاهری یکی از معلمان مدرسه غیرانتفاعی است که این موضوع را تأیید می‌کند و می‌گوید: «مدارس غیرانتفاعی اصلاً و ابداً متناسب با پولی که می‌گیرند خدمات نمی‌دهند. این را هر کسی که چند روز به مدارس غیرانتفاعی برود یا یک تحقیق ساده کند، متوجه می‌شود و این موضوع کاملاً عینی و قابل لمس است.» او با اشاره به اینکه معلمانی بدون سابقه و بدون مدرک مرتبط در مدارس غیرانتفاعی مشغول کارند، می‌گوید: «خانواده‌ها می‌گویند مدارس دولتی شلوغ است و معلمان متخصص ندارد، اما مگر همه مدارس غیرانتفاعی معلمان متخصص دارد؟ به شخصه معلمانی را می‌شناسم که با مدرک تحصیلی غیرمرتبط وارد کلاس‌های درس غیرانتفاعی می‌شوند و کسی هم نیست که به