🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان خاطرات یک مجاهد💗 قسمت22 با دیدن نامم شوکه می شوم. رتبه ۸۵ و قبول شده در دانشگاه های فرح،فردوسی و... از خوشحالی نزدیک است بال در بیاورم. صدایِ در مرا به خود می خواند، نمی دانم چطور در را باز می کنم و لیلا و مادر را بغل می گیرم و می بوسم. مادر و لیلا هاج و واج نگاهم می کنند. با دیدن فاطمه سر از پا نمی شناسم و بغلش می گیرم و دور تا دور خونه با او می دوم. لیلا می گوید: _مامان این چشه؟ من روز عروسیم اینقدر خوشحال نبودما. خبریه؟؟ مادر هم که گیج شده، میگوید: _نمیدونم والا، من سر از کار این در نمیارم. نبابا این ازین چیزا خوشحال نمیشه! به نفس نفس می افتدم و وارد خانه می شوم. محتوایات زنبیل مادر را خالی می کنم و سر جایش می گذارم. روزنامه را به دست لیلا می دهم. لیلا به دنبال اسمم می گردد، با دیدن نامم نگاهش را دور خانه می چرخاند و پقی زیر خنده می زند. _این تویی ریحانه؟ رتبه ۸۵؟؟ دانشگاه تهران؟ با خوشحالی سر تکان می دهم و می گویم: _آره! باورم نمیشه لیلا. بغلم می کند و در گوشم می گوید: _پس یه شام باید به من بدی. _شیرینیش محفوظه! مادر هم که انگار چیزهایی شنیده، می پرسد: _قبول شده؟ کجا؟ _آره مامان قبول شده! دانشگاه های تهرانم تازه قبول شده. _تهران؟ دست های مادر را می گیرم و شروع می کنم به شستن برنج ها. _امروز ناهار با منه. مادر هنوز گیج است و بی اختیار کنار می رود. مشغول درست کردن قیمه می شوم و پیاز ها را خرد می کنم. مادر و لیلا در حال سبزی پاک کردن هستند. فاطمه هم برایم شعر می خواند. ظهر سر و کله آقامحسن،آقاجان و محمد پیدا می شود‌. هنوز هم در پوست خود نمیگنجم. چادر را بر می دارم تا برای احوال پرسی بروم. لیلا با دیدن من به پدر و آقامحسن می گوید: _ریحانه دانشگاه قبول شده! رتبه اش شده ۸۵! رنگ خوشحالی را در چشمان آقاجان احساس نکردم اما هر دویشان به من تبریک گفتند. سالار و سبزی را در ظرف ها جا می کنم و سفره را با کمک هم پهن می کنیم. بعد از ناهار هم آنقدر انرژی داشتم که ظرف ها را هم شستم. دستانم را می شویم و در کنارشان میوه می خورم. پرتقالی به دست فاطمه می دهم و فاطمه با شادی از من قبول می کند. دست و پاشکسته می خواهد در مورد مهمانی که دیشب رفته اند صحبت کند. اذان مغرب را که می دهند لیلا و آقامحسن هم می روند. جانماز را پهن می کنم و مشتاق تر از هر گاه سر به مُهر می گذارم. بعد از نماز آقاجان وارد اتاق می شود و کنارم می نشیند. _قبول باشه. به طرفش بر می گردم و با لبخند می گویم: _قبول حق. _ریحانه تصمیمت برای رفتن به دانشگاه چیه؟ نمیدانم چرا آقاجان همچین سوال از من می پرسد ولی می گویم: _من میخوام برم دانشگاه فرح و رشته ی جامعه شناسی رو بخونم. _پس میخوای بری دانشگاه! _بله. مشکلی داره بنظرتون؟ آقاجان نفس عمیقی می کشد و می گوید: _راستش تو دیگه بزرگ شدی من نباید بهت دستور بدم ولی وظیفم اینه راهنماییت کنم. _میشونم آقاجون! _راستش وضعیت دانشگاه ها زیاد مطلوب نیست. برای اینکه اختلاط بین دخترا و پسرا در دانشگاه ها بیشتر بشه اونا برای ورود دانشجوهای دختر به دانشگاه‌ها امتیازات خاصی قائل شدن. مثلا نمره دانشجوهای دختر که در 2/1 و 3/1  ضرب می‌کنن. خدا میدونه چقدر فساد انداختن به جون این جوونا! من با شنیدن این حرفها ناراحت شدم و گفتم: _پس بگو چرا بیشتر دانشجو دختر می گیرن. دخترای بیچاره هم فکر میکنن شاه به نفعشون کار میکنه و رگ فمینیسمی۱ شون باد میکنه! در حالی فقط یه وسیله اند تا برن دانشگاه و ترگل و وَرگل کنن برای پسرا و هم خودشون و پسرا رو از رشد علمی نگه دارن. _آفرین! دقیقا همینطوره. چقدر قدرت تحلیلت بالا رفته. _دست پرورده شمام آقاجون! _میری دانشگاه؟ به شک می افتم. نمیدانم چه باید بگویم که آقاجان خودش می گوید: _من بهت اعتماد دارم دخترم. ولی به بقیه دانشجوها اعتماد ندارم. میدونم تو تربیت شده ای و میتونی جلوی گناه بایستی اما باید ازین دوره و زمونه ترسید! _نمیدونم آقاجون! من همیشه دلم میخواسته دانشگاه برم و تحصیل کرده باشم. _تو میدونی توی جامعه شناسی به چیزایی که میخوای نمیرسی؟ _مثلا چی؟ چرا؟ __ ۱.گستره‌ای از جنبش‌های سیاسی، ایدئولوژی‌ها و جنبش‌های اجتماعی است که هدف آنها برابری حقوق زن و مرد می باشد البته فمینیسم ها فاقد اعتدال هستند و عقایدشان زن سالار می شود. آنها کارهایی که در شان یک بانو نیست را روا می دانند و عواطف انسانی را گاهاً زیر پا می گذارند. 🍁|نویسنده_مبینار (آیة)|🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸