🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
#برگـرد‌نگاھ‌ڪن🤍🔏
پارت۲۳
خودم را سر صحنه رساندم. بچه های شیطان وسایل کیفم را روی زمین ریخته بودند و مشغول شیطنت بودند.
در روان نویسی که هدیه گرفته بودم را باز کرده بودند و در حال هنر نمایی بودند.
–ای وای خرابشون میکنید، بده به من ببینم. همین که از دستشان وسایل را گرفتم شروع به گریه کردند.
محمد امین به دادم رسید و بغلشان کرد.
–بچه‌ها بیایید بریم اسب سواری، بعد چهار دست و پا شد و گفت:
–بچه ها بپرید بالا،بدویید، الان آقا اسبه میره ها، بچه ها کلا گریه را فراموش کردند و با ذوق برای سوار شدن روی کمر محمد امین دویدند.
رستا سر رسید.
–به به چه روان نویس خوشگلی، از کجا رسیده؟ بعد به جعبه‌ی مخملی که کمی آن طرفتر افتاده بود اشاره کرد.
–اونا چیه؟
–هیچی بابا. جعبه‌ی این روان نویسا هستش. تو کافی شاپ از یکی دلخور شدم واسه عذر خواهی اینو بهم داد.
رستا مرموز نگاهم کرد.
–عه، باید گرون باشن. چقدر ناراحتیت براش مهم بوده که این همه هزینه کرده.
–نه بابا، همچین گرونم نیستن. برای این که بیشتر از این مجبور به توضیح نباشم همه‌ی وسایل را داخل کیفم ریختم و به طرف اتاقم فرار کردم
در حال بستن بندهای مغنعه‌ام به شکل پاپیون بودم که صدای آویز در کافی شاپ بلند شد.
به طرف سالن راه افتادم.
آقای امیر زاده را دیدم که بین میزها ایستاده و انگار برای پیدا کردن جای مناسب دچار تردید است.
با دیدن من لبخند زد و و با سرش سلام کرد. البته ماسک داشت ولی لبخندش آنقدر پر رنگ بود که از چشمهایش میشد فهمید.
چرخی زد و نزدیکترین میز دو نفره به پیشخوان را انتخاب کرد و نشست.
جلو رفتم.
–خیلی خوش آمدید. چرا امروز میزتون رو عوض کردید؟
به صندلی‌اش تکیه داد.
–گفنم اینجا بشینم، کار شما راحت تر میشه، دیگه نمیخواد تا میز کنار در هی برید و بیایید.
نگاهم را پایین انداختم و مهربانی‌اش را ندید گرفتم و پرسیدم.
–املت میل میکنید؟
دستهایش را روی میز گذاشت و بعد نگاهش بر روی روان نویسی که در دستم بود ثابت ماند. همان هدیه‌ی خودش بود.
برای این که سکوت نباشد گفتم:
–حال مادرتون چطوره؟
نگاهش را به چشمهایم داد.
–خدارو شکر خیلی بهتره، دیگه خودش میتونه کارهاش رو انجام بده. گفت از شمام به خاطر قبول کردن هدیه تشکر کنم.
لبخند زدم.
–شما افتادید به زحمت، هدیه گرفتن که...
–خب این یعنی دیگه از من دلخور نیستید.
به دفترچه سفارش نگاه کردم به نشانه این که زودتر سفارش بدهد.
مکثی کرد و بعد گفت:
–بله همون املت.
بعد از این که املت و مخلفات را روی میز چیدم پرسیدم.
–چیز دیگه ایی لازم ندارید؟
من و منی کرد و بعد پرسید:
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸