... در بين صحبت هاي با همسرم متوجه شدم كه رفيق شهيد ايشان، عباس دانشگر است، باور كردني نبود. به قدري خوشحال شدم كه مي خواستم از خوشحالي بال در بياورم.
انگار خدا از قبل اتفاقات آينده زندگي ام را اين گونه رقم زده بود كه بعد از آشنايي با شهيد عباس دانشگر، همسرم هم عاشق شهدا باشد و از بين اين همه شهيد، او هم داداش عباس را به عنوان رفيق شهيدش انتخاب كرده باشد.
با اين اتفاق، حضور شهيد در زندگي ام پر رنگ تر از قبل شد و شكر گذار خدا بودم كه شروع زندگي مان با حضور يك شهيد همراه شده تا ان شاء الله در ابعاد مختلف از اين شهيد و شهدا الگو بگيريم و زندگي مان رنگ خدايي بگيرد.
در فكر بودم كه يك كار بزرگ فرهنگي در شهر به نيّت شهيد انجام بدهم تا شهيد را به افراد بيشتري معرفي كنم. گاهي تصميمي مي گرفتم بعد متوجه مي شدم كه هزينه آن در توان من نيست.
مدت ها ذهنم درگير پيدا كردن راهي بود كه كار ماندگار خوبي انجام دهم.
بالاخره به لطف خدا يك شب جرقه اي به ذهنم رسيد.
در جلسات قبل از ازدواج، با صحبت هايي كه خانواده ما و خانواده همسرم انجام داده بودند، سر مهريه به توافق رسيده بوديم كه مهريه ۱۴ سكه بهار آزادي باشد.
با همسرم صحبت كردم و به ايشان گفتم كه اين ۱۴ سكه را من فعلا از شما نمي خواهم ولي يك خواسته معنوي را مطرح مي كنم تا رنگ و بوي شهدا در زندگي مان بيشتر بشود و خداوند متعال و ائمه اطهار ما را به صورت ويژه نگاه كنند.
به همسرم گفتم از شما درخواست دارم كه در سند ازدواج مان خريد و هديه ۱۱۰ جلد كتاب آخرين نماز در حلب درباره شهيد عباس دانشگر قيد شود تا به ۱۱۰ دختر خانم هديه بدهم و اثر مطالعه اين كتاب و تغيير و تحول در زندگي آن ها مثل نماز و ساير اقدامات خير و اتفاقات خوب، در زندگي مان تاثير مثبت بگذارد.
ايشان تعجب كرد و من هم به او حق مي دادم، چون نيت اين كار خير فرهنگي براي شناساندن يك شهيد را در مهريه، خودم هم نشنيده بودم ولي به آن اصرار داشتم.
خدا رو شكر قبول كردند.
مي دانستم كه معرفي شهيد با اين روش به ديگران باعث سرازير شدن خير و بركت در شروع زندگي مشترك مان مي شود.
از خداوند متعال مي خواهم كه همه جوان ها مثل من و همسرم زندگي شان را با يك شهيد پيوند بزنند تا لطف خدا و عنايت اهل بيت(ع) و عنايت شهدا شامل حال زندگي شان بشود.
📸 تصویر اين سند 👇