بسم رب المظلوم
مساله فلسطین ، مساله چندم ماست ؟
یک. رهبر انقلاب در 17 اردیبهشت سال 1400 در صحبتی که به مناسبت روز قدس داشتند فرمودند: دو عامل مهم، تعیینکنندهی آینده است: اوّل ـ و مهمتر ـ تداوم مقاومت در داخل سرزمینهای فلسطین و تقویت خطّ جهاد و شهادت، و دوّم، حمایت جهانی دولتها و ملّتهای مسلمان در سراسر جهان از مجاهدان فلسطینی.
دو . در همان سخنرانی هم چنین فرمودند :
همه -دولتمردان، روشنفکران، عالمان دینی، احزاب و گروهها، جوانان غیور و دیگر قشرها- باید جایگاه خود در این حرکت سراسری را بیابیم و نقش ایفا کنیم. این است آن چیزی که کید دشمن را باطل میکند.
سه. در جایی دیگر در تاریخ 15 اردیبهشت سال 1398 فرمودند :
امروز مسئلهی فلسطین جزو مسائل درجهی اوّل بلکه مسئلهی اوّل دنیای اسلام است.
چهار. پس از بررسی همین چند جمله ، یک سوال اساسی ایجاد می شود و آن اینکه برای سازمان ها ، نهادها ، صدا و سیما ، دانشگاه ها ، و حوزه های علمیه ، مساله فلسطین ، مساله چندم است ؟
اصلا جزو یکی از ده ها مسائل شان هست یا اینکه از روی تعارف ، هر ساله در روز قدس به یاد فلسطین می افتند و پس از پایان مراسم ، پوشه ی فلسطین را می بندند و دیگر تا سال بعد به آن کاری ندارند .
پنج . جدا از نهاد ها و سازمان هایی که در بند قبل ذکر کردم ، سوال دیگری که می شود از خودمان بپرسیم ، ما یعنی مردم عادی ، نسبت مان با قضیه فلسطین چگونه است ؟ آیا وظیفه ای نسبت به فلسطین نداریم ؟ آیا براستی غیر از حضور در راهپیمایی روز قدس ، کاری از ما بر نمی آید؟
شش. یکی از اساتیدم یک جمله جالب داشتند . می فرمودند اگر کاری را جدی نگرفتی بدان قطعا و قطعا آن را شوخی گرفتی. هر کدام از من و شما ، اگر قضیه فلسطین را جدی بگیریم ، آن وقت جایگاه و نسبت خودمان را با آن پیدا خواهیم کرد. مشکل اینجاست که ما قضیه فلسطین را شوخی گرفته ایم و بس.
آخر . تشکل های مردمی می توانند در این راستا به مردم کمک کنند . از ایده و پیشنهاد بگیرید تا حمایت و اجرا. کافی است که مساله فلسطین را مساله اول خود بدانند .
مسوول گروه فرهنگی شهیدالقدس
مهدی شاندیزی
@shahideqods