✍️از جمله شبهاتی که در ایام محرم الحرام از جانب دشمنان اهل بيت عليهم السلام مطرح می شود، عدم وجود فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله علیه السلام در بین معصومان علیهم السلام می باشد، به عبارتی دیگر مخالفان مكتب اهل بيت عليهم السلام می گویند اگر واقعا عزاداری برای امام حسین علیه السلام جائز و مشروع بوده پس چرا این فرهنگ در بین ائمه و اهل بیت علیهم السلام رائج نبوده و روایت صحیح السندی در این باره نقل نشده؟ ▪️اینگونه سؤال‌ها و شبهات که از مخالفین مطرح می‌گردد بی شک ناشی از جهل و نادانی و يا عناد و دشمنی می‌باشد؛ زیرا فرهنگ عزاداری در بین ائمه‌ی معصومان علیهم السلام در روایات و کتاب‌های حدیثی شیعه به قدری نقل شده است، که به جرأت می‌توان گفت درجه‌ی تواتر معنوی بلکه فوق تواتر را دارد، از طرفی در بین اهل علم مبرهن است مسئله‌ی که با تواتر ثابت می شود نیاز به بررسی سندی ندارد. علی رغم اينكه صرف نظر از مطلب فوق،‌ سند تعدادی از اين روايات نيز از نظر دانش حديث از اعتبار كافی بر خوردار می‌باشد. ▫️از طرفی گریه و عزاداری بر امام حسین علیه السلام، نه تنها بعد از شهادت ایشان بلکه حتی قبل از شهادت آن حضرت در روایات اهل بیت علیهم السلام به فروانی نقل شده است، که این مسئله نه تنها نشانه‌ی رايج بودن فرهنگ عزاداری در بين اهل بيت عليهم السلام می‌باشد بلکه از اهمیت گریه و عزاداری برای امام حسین علیه السلام حكايت دارد. ◾️گریه حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله بر عليه السلام به نقل صفیة دختر عبدالمطلب حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَيْنِ الْمَعْرُوفُ بِأَبِي عَلِيِّ بْنِ عَبْدَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ السُّكَّرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ زَكَرِيَّا الْجَوْهَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْعَبَّاسُ بْنُ بَكَّارٍ قَالَ حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ يَزِيدَ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ الْحُسَيْنِ ع عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ قَالَت‏: لَمَّا سَقَطَ الْحُسَيْنُ ع مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ فَدَفَعْتُهُ إِلَى النَّبِيِّ ص فَوَضَعَ النَّبِيُّ لِسَانَهُ فِي فِيهِ [فَمِهِ‏] وَ أَقْبَلَ الْحُسَيْنُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِ اللَّهِ يَمُصُّهُ قَالَتْ وَ مَا كُنْتُ أَحْسَبُ رَسُولَ اللَّهِ يَغْذُوهُ إِلَّا لَبَناً أَوْ عَسَلًا...ِ فَقَبَّلَ النَّبِيُّ بَيْنَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ دَفَعَهُ إِلَيَّ وَ هُوَ يَبْكِي وَ يَقُولُ لَعَنَ اللَّهُ قَوْماً هُمْ قَاتِلُوكَ يَا بُنَيَّ يَقُولُهَا ثَلَاثاً قَالَتْ فَقُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي وَ مَنْ يَقْتُلُهُ قَالَ بَقِيَّةُ الْفِئَةِ الْبَاغِيَةِ مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ. 🔅صفیه [عمه پيامبر صلي الله عليه وآله] می گوید: چون حسين متولد شد او را به پيغمبر(صلي الله عليه وآله) دادم پيغمبر زبان خود در دهانش نهاد و حسين شروع بمكيدن كرد و من فهميدم كه گويا رسول خدا شير و عسل باو مي خوراند... پيغمبر ميان دو چشمش را بوسيد و او را به من داد در حالي كه مي گريست و سه بار فرمود خدا لعنت كند مردمى را كه تو را مي كشند عرض كردم پدر و مادرم فداي شما چه كسى او را مي كشد؟ فرمود بقيه گروه گمراه از بنى اميه. 📚 الشيخ الصدوق، الوفاة: 381، الكتاب، الامالي، ج: 1 ص:320، تحقيق: الشيخ احمد الماحوزی، الناشر:موسسة الصادق للطباعة والنشر @shahidfaryadras