در هیاهوی زمانه، آنجا که نام‌ها رنگ می‌بازند و آوازه‌ها خاموش می‌شوند، جهاد کمک به خلق خداوند متعال، چون شعله‌ای فروزان، دل‌ها را روشن می‌کند. جهاد، نه تلاشی برای نام و نشان، بلکه سفری است به سوی بی‌نهایت، گذشتن از خود و رسیدن به اوج ایثار. مجاهدان، گمنامان بی‌نشانی هستند که در سکوت، سنگرهای دل را فتح می‌کنند. آن‌ها در جستجوی نام نیستند؛ بلکه در پی یافتن رضایت معبودند. همچون قطره‌های باران که در دل خاک فرو می‌روند و نهالی را می‌پرورانند، آن‌ها نیز در گمنامی می‌کوشند و ثمرات تلاششان، چون خورشیدی در آسمان می‌درخشد. داشتن روحیه جهادی، دریایی است مواج از عشق و فداکاری. جایی که ترس رنگ می‌بازد و شجاعت جان می‌گیرد. مجاهد، بی‌پروا از سختی‌ها، به پیش می‌رود؛ نه برای آنکه دیده شود، بلکه برای آنکه رسالتی را به انجام برساند. او در دل شب، همچون ستاره‌ای فروزان، راه را روشن می‌کند و در تاریکی، امید را نوید می‌دهد. بی‌نشان بودن، راز بزرگی است که تنها دل‌های پاک آن را درک می‌کنند. مجاهدان، گمنامان تاریخند؛ کسانی که نامشان بر کتیبه‌ها حک نمی‌شود، اما یادشان در دل‌ها جاودانه می‌ماند. آن‌ها همچون گنج‌های پنهان، ارزشمند و پربهایند. باید در این دنیای پرهیاهو، به دنبال گمنامی بگردیم؛ جایی که نه نامی می‌ماند و نه نشانی، بلکه تنها عشق است که حاکم است و ایثار است که معنا می‌یابد. ✍#سیدفخرالدین_موسوی 🌷 دبیرخانه کنگره ملی شهدای جهاد وخدمت https://eitaa.com/shahidjahadi