🔰 بررسی چارچوب های نظری درباره مواضع جریانهای حوزوی نسبت به انقلاب(قسمت هشتم) ✅ «نیکی کدی»، ابتدا جریانهای حوزوی را به دو جریان تقسیم می کند؛ 🔻جریان طرفدار «اجتناب از سیاست» 🔻و جریان«علمای سیاسی» با مهم ترین چهره آن، امام خمینی. 🔸آیت الله خمینی نخستین بار در سال ۱۹۳۴م (۱۳۳۳ش)، در انتقاد به حکومت پهلوی و جواب به کتاب «اسرار هزار ساله» حکمی زاده، «کتاب کشف الاسرار» را منتشر کرد. او در این کتاب، علاوه بر حمله به حکومت پهلوی، طرح حکومت اسلامی را تحت نفوذ مجتهدان مطرح ساخت؛ اما ایشان پس از حوادث سال ۱۹۶۳م (۱۳۴۲ش)، که به دستگیری و زندانی شدن و سپس تبعیدش منجر شد، و به خصوص در سال های انقلاب (۱۹۷۸ و ۱۹۷۹م)، به چهره سیاسی طراز اول تبدیل گردید. (کندی، ۱۳۷۵: ۳۵۴ - ۳۵۲) 🔻کدی در ادامه، به جریان سومی بـا عنـوان «مشهورترین آیت الله هایی که در جریان انقلاب و ایدئولوژی آن، نقش هایی متفاوت با آیت الله خمینی ایفا کردند» اشاره می کند که شریعتمداری فرد شاخص این جریان است، ✅ کدی، شریعتمداری را فردی زیرک و باسواد می داند که با تمرکز بر حفظ مواضع سنتی شیعه و تأکید بر اجرای دقیـق قـانون اساسی مشروطه، در نقطه مقابل آیت الله خمینی، افراد محافظه کار و میانه رو را دور خود جمع کرد. کدی این تقابل را «جنگ قدرت دو رهبر مذهبی» و آن را نشان دهنده دو جناح در روحانیت تلقی می کند که البته روحانیان طراز اول به شریعتمداری نزدیک ترند و روحانیان سطح پایین تر با گرایش های مردمی، در اطراف امام خمینی جمع شدند. (همان: ۳۵۹ - ۳۵۶) ادامه دارد ... #اربعین #مهسا_امینی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید