#خـداے_خوبِ_ابراهیم 🌿'
وقتی کاری را قبول می کرد ، آن را به خوبی انجام میداد. وقتی بازار بود ، بیش از بقیه کارگران مغازه زحمت میکشید. بارهای سنگین که کسی نمی توانست جابهجا کند را او بر میداشت.
وقتی کامند و معلم شد ، زودتر از بقیه به محل کار میرفت و دیرتر بر میگشت.
نمیگذاشت کسی احساس کند که او در انجام کار ، کم میگذارد. دیده بود برخی آدم ها وقتی برای خودشان چیزی میخواهند ، آن را کامل می گیرند ، اما وقتی میخواهند چیزی به دیگران بدهند از آن کم میگذارند. ابراهیم میخواست مخاطب این آیات قرار نگیرد :