شکنجه ی مرغی در زمان اسارت، چهارشنبه ها در اردوگاه بعضی اوقات شام به ما مرغ می دادند. یکی از برادران آزاده اصولاً مرغ نمی خورد و به تدریج شایع شد که او از مرغ بدش می آید. به همین خاطر اسم او را «حاجی مرغی» گذاشتند. یک روز یک درجه دار عراقی به نام عبدالرحمن برای شکنجه روحی، دستور داد یک مرغ بزرگ سرخ کرده آوردند و حاجی مرغی را وادار کرد تا آن را بخورد. حاجی مرغی هم جبراً و با اشتهای تمام مرغ را خورد! عبدالرحمن که تعجّب کرده بود، پرسید: مگر تو از مرغ بدت نمی آید؟! حاجی مرغی هم گفت: لا سیدی (نه آقا)، من از مرغِ کم بدم می آید نه از زیاد آن! مگر می شود آدم با شکم گرسنه از مرغ بدش بیاید؟! کتاب طنزدراسارت، صفحه:114