دو دوچرخه سوار لهستانی به گرمه، جاجرم و بجنورد در خراسان شمالی سفر کردند و هدف سفر خود را زنده نگه داشتن یاد ژنرال اندروس فرمانده ارتش لهستان بیان کردند وقتی تاریخ را ورق زدم مهمترین اقدام اندروس این بود که اسرا و پناهندگان لهستانی که در سیبری در رنج و سرمای مرگبار به سر می بردند راهی ایران کرد ایرانیان هم با وجود اینکه با قحطی اشغال انگلیسی ها مواجهه بودند ولی با مشاهده ۲۰ هزار کودک در میان ۱۲۰ هزار پناهنده لهستانی به هر شیوه ممکن پناه بی پناهان لهستانی شدند می گویند ایرانی ها با کلوچه و آب‌نبات ایرانی از لهستانی های خسته و درمانده از سرمای سیبری پذیرایی کردند و این مهمان نوازی طوری بود که در پایان جنگ برخی در ابران ماندند و آنها که به کشور خود بازگشتند روایتگر فرهنگ اصیل ایرانی شدند وقتی رکاب زدن این دوچرخه سواران لهستانی را که به یاد زنرال اندروس رکاب می زدند با خود مرور می کردم یک لحظه با خودم گفتم پس باید خاک پای ژنرال سلیمانی را با آب طلا گرفت که نگذاشت ایرانی ها آواره شوند نگذاشت ایران به اشغال صدام، آمریکا و داعش و هر اجنبی دیگری دربیاد. آری تلخی و سختی آوارگی را ملت هایی می دانند که صدای چکمه های اشغال گر را حس کردند