خانم چادری۰۰۰ داستان دنباله دار من و مسجد محل قسمت هشتاد و چهارم ۰۰۰ بهتره به بچه ها بگیم که احمد اسیر شده ، تا بعد از عملیات واقعیت رو بهشون بگیم ، گفتم : باشه هر چی شما صلاح بدونید ، آقا قلعه قوند گفت : پس تو دیگه از ابوتراب سوالی نکن مخصوصا" در حضور بچه ها ، گفتم باشه چَشم به روی چِشم ، گفت : چشمت بی بلا ، ان شاءالله بلا نبینی ، درونم داشتم منفجر می شدم به خاطر حاج آقا قلعه قوند و قولی که داده بودم خودم نگه داشتم ، حاجی که رفت کنار قبضه خمپاره و پی ام پی رو سجاده که چفیه ناصر بود بغضم ترکید و شروع کردم عین پدرای جوون از دست داده گریه کردن یاد امام حسین(ع) افتادم تُو لحظه ایی که بدن علی اکبرش رو عربن عربا شده بغل گرفته بود ُ و دیگه امیدش ناامید شده بود زیر زبون زمزمه کردم (جوانان بنی هاشم بیائید ، علی را بر در خیمه رسانید ، خدا داند که من طاقت ندارم ، علی را بر در خیمه رسانم ) شروع کردم به زمزمه کردن نوحه هایی که احمد می خوند و آروم به سینه زدن ُ و گریه کردن ، یه هو سنگینی یه دستی رو روی شونم احساس کردم برگشتم نگاه کردم دیدم محمد پشت سرم چفیه اش رو پهن کرده و نشسته شروع کرد نوحه دوم احمد رو که واسه حضرت رقیه بود زمزمه کردن : (بابا حسین ؟ بیا که برویم از این خرابه بابا جون ، تو دست منو بگیر ُ و من راَس به خون ، جایی برسیم که هر دو آزاد شویم ، من از غم بی کَسی ُ و تو از غم این قهر و جنون) هر دو آروم تُو تاریکی شب کنار قبضه پی ام پی که احمد خیلی دوستش داشت بهش می گفت رَخش سفید نوحه های احمد رو زمزمه می کردیم ُ و به سینه می زدیم ، محمد به انتهای نوحه احمد که رسید دیدم صدای علی شاهرخی بلند شد(عمه زینب ؟ چی می شد ، بابایی تنهام نمی ذاشت ، چی می شد بابایی تنها نمی شد ، چی می شد مثل قدیما دل ما ، عمه جون اسیر غم ها نمی شد) سه تایی آروم سینه می زدیم ُ و گریه می کردیم برگشتم تا به محمد ُ و علی اشاره کنم که آروم تر یه موقع جمشید متوجه نشه ، دیدم کنار علی جمشید ُ و ابوتراب حاج آقا قلعه قوند چفیه پهن کردن ُ و نشستن ، نتونستم خودم رو کنترل کنم ُ و بلند بلند زدم زیر گریه ، یه هو دیدم صدای مریم خانم همسرم بلند شد ، حسن چه خبره ، چی شده ، چرا اینقدر بلند بلند گریه می کنی ، مگه یاده رفته بچه ها خونه ما مهمونن ُ و تُو اطاق بغلی خوابیدن ، یه هو دیدم درب اطاق باز شد ُ و محمد حسین نوه چهار سالم اومد بیرون ُ و همونطور که چشمش رو می مالید با اون زبون شیرینش گفت : بابا حسن ؟ میشه لطف کنی به من آب بدی آخه خیلی تشنه امه ، عیال چپ چپ من رو نگاه کرد ُ و گفت بفرما بچه رو بیدار کردی حالا باید تا صبح باهاش بازی کنی ، محمد حسینم همنطور که آب رو می خورد گفت نخیرم ، من می خام برم بغل بابا روح اله بخوابم ، عیال بوسیدش ُ و با خودش بُرد به ساعت نگاه کردم دیدم ساعت سه صبحه ، گفتم بهتره دو رکعت نماز شفع بخونم ُ و بعد تا اذان صبح بخوابم ، اون روز با دو تا نوه ام محمد حسین ُ و محمد حسن تا غروب بازی کردم خیلی خوش گذشت ساعت حوالی پنج بعد از ظهر بود که تلفن همراهم زنگ زده ، دیدم میثم پشت خطه ، گفتم بفرمائید عزیز دلم ، گفت : حسن جان بی بی از من خواهش کرده امروز برم کمکش ، می خاد اطاق محمد رو تمیز کنه ، من یه کمی تُو ناحیه کمر و زانوی چپم درد دارم میشه تو هم بیایی ُ و کمکم کنی ، گفتم حتما" خوشحال هم میشم کِی بیام گفت : همین حالا بیا من جلوی خونه لوطی صالح منتظرم ، سریع لباسم رو پوشیدم ُ و دوتا پا داشتم دو تا هم قرض کردم ُ و دوئیدم ، عیال گفت چی شد کجا با این عجله ، گفتم کار واجب دارم ، لیلا عروس بزرگم از عیال پرسید : مادر ؟ بابا حسن کجا میره ؟ عیال خندید ُ و گفت می ره پیش حَووی بنده ، لیلا خشکش زد ُ و گفت یعنی بابا حسن زن گرفته ، عیال خندید گفت نه ولی بعد چهل سال عشق هاش رو پیدا کرده حالا من دیگه شدم عشق درجه دو پدر شوهر جنابعالی ، لیلا متوجه شوخی عیال نشد ، عیال زد رو شونه لیلا ُ و گفت : بابا جان ؟ بابا حسنت دوستای زمان جنگش رو پیدا کرده ، حالا دیگه بیشتر وقتش رو با اون ها می گذرونه ، لیلا انگار آب رو آتیش ریخته باشن یه نفس راحتی کشید ُ و گفت : آهان ، یه لحظه ترسیدم ، یه نگاه به لیلا عروسم انداختم ُ و گفتم هان چی شد ؟ حتما " به خودت گفتی ای داد ِ بیدا حالا دیگه دوتا مادر شوهر دارم ، وای چه شود ، هممون زدیم زیر خنده ، وقتی به درب خونه لوطی صالح رسیدم دیدم یه خانمی جلوی درب وایساده و ظُل زده به درب خونه و داره با انگشت هاش یه چیزی رو روی درب لمس می کنه ، گفتم بفرمائید خواهر کاری داشتید با بی بی کار دارید می خاید من صداش کنم ، اون خانم تا من رو دید چادرش رو جمع کرد ُ و فورا" دور شد ، تعجب کردم این کِی بود ، بعد به خودم گفتم حتما" فقیر یا نیازمندی بوده و اومده از بی بی کمک بگیره ، ولی یه چادر گرون قیمت رو سرش بود۰۰۰ ادامه دارد ، حسن عبدی