🔰بخش دوم🔰 🌹 #شهید_رابع شیخ فضل الله بن عباس نوری رضوان الله تعالی علیه/شهادت:۱۳۲۷ ه.ق، به دست دین ستیزان دست نشانده انگلیس بنا به نقل قول ها، اول بار لقب شهید رابع از سوی مرجع مشروعه خواه، آیت الله سید محمد کاظم یزدی(صاحب عروه و از دوستان و همفکران علامه شیخ فضل الله) برای ایشان بکار رفته که از سوی یکی از شاگردانش بنام سید ابرقویی بازتاب یافته و بعد ها نیز توسط برخی از بزرگان در منابر و مجالس بازگو شده و نشر یافته است. برگی از کتاب الهدایه الاحمدیه و گزارشی از مشروطه اثر یکی از شاگردان صاحب عروه، سید احمد یزدی ابرقویی🔰 ....چون در آخرین نوبت به درجه شهادت رسیدید و به ناحق شما را به دار زدند و قلوب تمام دینداران را سوزانیدند و رخنه بزرگی در اسلام انداختند ...شما را ملقب به #شهید_رابع می نماییم..... ک، تنهای شکیبا، ص، ۸۳۵-۸۳۶ 🔸اجمالی درباره شهید رابع(ره) علامه شیخ فضل الله نوری(ره) در روز دوم ذیحجه سال ۱۲۹۵ ه . ق (۱۲۵۳ ش) در روستای لاشک منطقه کجور مازندران چشم به جهان گشود . وی از همان دوره کودکی به تشویق و ترغیب پدر بزرگوارش ملا عباس کجوری (مجتهد بزرگ مازندران) و دایی دانشمندش محدث بزرگ میرزا حسین محدث نوری(صاحب مستدرک الوسائل)، به تحصیل علوم اسلامی روی آورد . تحصیلات ابتدایی را در «بلده» (مرکز منطقه نور) آغاز نمود و پس از آن، در تهران پس از پایان دوره سطح، برای تکمیل تحصیلات عالی به نجف اشرف رفت و در حوزه درس استادان بزرگ آن روز نجف، به ویژه آیات عظام میرزا حبیب الله رشتی، شیخ راضی نجفی و مرجع بزرگ میرزای شیرازی شرکت کرد. در ۱۹ سالگی به برکت استعداد فوق العاده و مداومت و پشت کار و تلاش و شایسته، به مرتبه بلند فقاهت و درجه کمال والای اجتهاد و مرجعیت نایل آمد. چنان در فضل و دانش شهرت یافت که بعدها علاوه بر دوستان، مخالفان سرسخت او نیز به مراتب بلند علمی ایشان، تأکید و اعتراف داشتند. ✳️ شیخ فضل الله، در محضر وارثین علم و سیاست شیخ الاعظم مرتضی انصاری، یعنی میرزا حبیب الله رشتی و میرزا سید محمد حسن شیرازی، رضوان الله تعالی علیهم، پرورش یافته بود.همگان او را از خواص اصحاب، اجله و اکابر تلامیذ و شاگردان درجه اول و نمره اول این دو عالم بزرگ می دانستند. ✳️ میرزای رشتی، در تقریظ خویش بر رساله محققانه فقهی شیخ فضل الله، یعنی، رسالة في قاعدة ضمان الید در تعریف از مقام اعلای علمی و اخلاقی شیخ، سنگ تمام می گذارد و ضمن معرفی شیخ، بعنوان نور چشمش، مرجعیت شیخ فضل الله را مورد تأیید قرار می دهد و از مؤمنین می خواهد که وی را به عنوان مرجع دینی خود انتخاب نمایند. ✳️ میرزای شیرازی نیز، او را نفس خویش می خواند و مقلدینش را در احتیاطات خود به تقلید از وی فرا می خواند. ✳️ شیخ فضل الله، پس از حدود ۲۰ سال اقامت در عتبات و کسب دانش کلان و جامعیت علمی، در محرم ۱۳۰۳ با کوله باری گران از دانش و تقوا به عنوان جامع علوم معقول و منقول، با نظر استادش میرزا محمد حسن شیرازی (مرجعیت عام وقت) از سامرا به تهران بازگشت، تا به صورت پاره ای از وجود میرزای شیرازی، زعامت دینی و سیاسی مردم را عهده دار گردد. ✳️ مرحوم علامه امینی(صاحب الغدیر) می گوید: [شیخ فضل الله] مرجعیت تام پیدا کرد، وقتی به ایران آمد... ✳️ ارتباط شیخ با استادش، میرزای شیرازی، که از وی همه جا به سیدنا الاستاد، تعبیر می آورد، چنان صمیمی و مستحکم بود، که میرزا، در پاسخ به این سؤال که آیا اجازه می فرمایید به عنوان ارجاع احتیاطات فتوا به "غیر" به شیخ فضل الله رجوع کنیم [از ایشان تقلید کنیم]؟ فرموده بود: میان من و شیخ فضل الله، غیریتی نیست، او خود من و نفس من است! ✳️ شیخ فضل الله نیز، با اینکه بر اساس لیاقت هایش در جایگاه مرجعیت قرار گرفته بود، ولی با این حال، با تقوایی مثال زدنی، اهتمام بسیاری در حفظ حریم و حرمت مرجعیت میرزا داشت. برای نمونه، در سال های ۱۳۰۵ و ۱۳۰۶ ق ضمن خدمات علمی- فرهنگی و اجتماعی خود در پایتخت، فتاوای میرزای شیرازی را مبنای رساله عملیه خویش قرار داد و در انطباق با فتاوای خود، با اضافات و اصلاحاتی (پاسخ به احتیاطات میرزا، رفع شبهه و اشکال از برخی پاسخ ها) آنرا طبع کرد و در چند رساله، انتشار داد. ✳️ در آغاز یکی از این رساله ها چنین آمده است... این [تعداد] مسأله که در این اوراق مسطور است، از فتاوای جناب حجت الاسلام سیدنا الاستاد میرزای شیرازی(دام ظله) می باشد... "مقلدین به آن عمل نمایند، صحیح است إِنْ شَاءَ ٱللَّٰهُ . حُررّه الأحقر فضل الله نوری، فی ۲۹ شهر صفر ۱۳۰۶" ✳️ در عصر حاضر نیز، رساله عملیه برخی از مراجع تقلید، عینا" یا با اندکی تغییر و با لحاظ نمودن فتاوای خود، همان رساله های استادان و مراجع مورد قبول ماقبل خویش می باشد، با این تفاوت که اغلب توسط افراد غیر گردآوری شده، ولی رساله عملیه شهید رابع، توسط خود ایشان تنظیم و نگارش یافته است. 🔰ادامه در بخش سوم🔰