🔻دولت انقلابی و هزینۀ تغییر🔻
1. انتخابات برگزار شد. دولتی رفت و دولتی آمد. رئیس‌جمهور، تغییر کرد. دولت جدید، دولت انقلابی است و سیاست‌های انقلابی را در پیش گرفته است. ما در انتظار به‌ثمرنشستن این سیاست‌های جدید و وعده‌های انتخاباتی هستیم.
2. آیا «تصویرِ پیش‌گفته»، همۀ واقعیّت است؟! مگر «تأثیرها» و «پیامدها»ی سیاست‌های پیشین، به این زودی‌ها برچیده می‌شوند؟! چگونه می‌توان توقع داشت که آن همه «لطمه‌های بنیانی» و «آسیب‌های عمیق»، در یک سال و دو سال، جبران شوند؟!
3. جبرانِ کاری که دولت فاجعه‌خیز و مصیبت‌بارِ اعتدال‌گرا، با معیشت و اقتصاد مردم کرده است، محتاج «صبوری» است. توقع «معجزه» از دولت انقلابی، خطاست. «مجال» دهیم که رئیس‌جمهورِ شریف و خدوم، «گام‌های اصلاحی» را یکی پس از دیگری بردارد و گره‌ها را بگشاید.
4. «تلاطم‌ها» و «نوسان‌ها»ی کنونی، بخشی از دردهای این «تغییر ریل» هستند. چاره‌ای نیست؛ نمی‌توان از «گذشته» بگریزیم و «اکنونِ بریده از گذشته» بسازیم. گذشته بر ما سایه افکنده و در هر گام، ما را به خود «مشروط» ساخته است. این «تعیین‌شوندگیِ پیشینی»، پاره‌ای از واقعیّتِ اجتناب‌ناپذیر است. به اندازۀ اشتباه‌ها و خطاهای گذشته، باید «تغییر مسیر» بدهیم و این «دگرگونی» و «چرخش» هرچه بزرگ‌تر است، «دشواری‌ها» و «دردها»یش نیز بیشتر است.
5. اگر در «مسیر درست» قدم برداشتیم، پس از «تکانه‌ها»ی حرکت در این مسیر نهراسیم. عاقلانه این است که این «هزینه‌های کوتاه‌مدّت» را بپردازیم تا «جابجاییِ ساختاری» و «چرخشِ سیاستی» رخ بدهد و وارد افق تاریخیِ جدیدی بشویم. جامعه‌ای که رشدِ فکری یافته، اهل «محاسبه‌های راهبردی» و «ارزیابی‌های کلان» است و برای خوشی و شادکامی در اکنونِ گذرا، «آینده‌فروشی» نمی‌کند و «فردای تباه‌شده» را رقم نمی‌زند.
6. «شتاب‌زدگی» و «بی‌صبری»، آفت مهلکِ حرکت‌های تاریخی است؛ پا بر زمین کوفتن و تحقّق وعده‌ها را در کوتاه‌مدّت طلبیدن، حربه و حیله‌ای که جریان غیرانقلابی برای «بازگشت به گذشته» و «ملامتِ دولت انقلابی» در پیش گرفته است. می‌خواهند با ناامیدسازیِ بدنۀ اجتماعیِ دولت انقلابی، «نتوانستن‌ها»ی خودشان را به «نشدن» تعبیر کنند و به متنِ قدرت بازگردند.
7. سخن در این نیست که «اعتراض‌های مردمی»، ناصواب هستند و باید مسیر سکوت در پیش گرفت و زبان در کام کشید. باید زبانِ انتقاد، گشوده باشد، امّا نباید غفلت کرد که این دردها و مصائب، ریشه در چه دولتی و چه سیاست‌هایی دارند و چه کسانی چنین کردند و رفتند و اینک نتایجِ مخرّبِ سیاست‌های‌شان، زندگیِ روزمرّۀ ما را گرفتار تلخی کرده است. «مقصرانِ بی‌تدبیر»، در پسِ پرده نشسته‌اند، امّا «دولت انقلابیِ نوپا» باید پاسخگوی زنجیرۀ علّیِ سیاست‌های غلطِ آنها باشد.
«دکترمهدی جمشیدی»