«#واژه_واژه_بیت_بیت🍇» یاد بعضی نفرات.... ستون واژه‌واژه، بیت‌بیت را، با شعر و زندگی «نیما یوشیج» آغاز می‌کنیم. شاعری که دربارۀ او بسیار خوانده‌ایم و شنیده که:«علی اسفندیاری (۲۱ آبان ۱۲۷۴ – ۱۳ دی ۱۳۳۸) که به نام نیما یوشیج شناخته می‌شود، شاعر معاصر ایرانی بود. وی بنیان‌گذار شعر نوین و ملقب به «پدر شعر نو فارسی در ایران»است. نیما یوشیج با مجموعه اثرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران، انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود.» به‌هرحال، نیما پس از انتشار «قصۀ رنگ پریده» و «ای شب»، سبک شعری خود را در «افسانه» به نمایش می‌گذارد. به‌تدریج این روش و سبک جدید در اشعار نیما، شکل تکامل‌یافته‌تر به خود می‌گیرد و «شعر نوی فارسی» را به‌عنوان جریانی اثرگذار به ادبیات فارسی معرفی می‌کند. به مطالعۀ چند سطر «افسانه» دعوتید: در شبِ تیره، دیوانه‌ای کاو دل به رنگی گریزان سپرده، در درْه‌ی سرد و خلوت نشسته همچو ساقه‌یْ گیاهی فسرده می‌کند داستانی غم‌آور. در میانِ بسْ آشفته‌ مانده، قصه‌ی دانه‌اش هست و دامی. وز همه گفته، ناگفته مانده از دلی رفته دارد پیامی. داستان از خیالی پریشان: ـ ای دلِ من، دلِ من، دلِ من! بینوا، مضطرا، قابل من! با همه خوبی و قدر و دعوی از تو آخر چه شد حاصل من، جز سرشکی به رخساره‌ی غم؟.... #نیما_یوشیج 🍭 @Shakheh_nabaat