📖ازکشمیر تا کاراکاس بچه ها گروه گروه دور هم حلقه زده بودند و داشتند شعر می خواندند. ترک ها به ترکی می خواندند و اندونزیایی ها به باهاسا و هندی به اردو و ایرانی ها هم به فارسی. هر کسی ترانه ای می خواند و بقیه همراهی می کردند.{ سعی کردیم که از بین این همه ترانه جور واجور، یک تم و ملودی واحد در بیاوریم}؛ چیزی در مایه های تصنیف "نوایی نوایی نوایی نوایی، جوانی بگذرد تو قدرش ندانی" که بیژن بیژنی خوانده بود. بچه های ایرانی با همین وزن شروع کردند به خواندن: - "سپاه محمد، می آید می آید" و هندی ها ادامه می دادند: -" الاقصی کی آزادی، دیکینگے دیکینگے" (آزادی قدس را خواهیم دید، خواهیم دید) و ترک های می خواندند: - "اسراییل قهرالسول، اسراییل قهرالسول" (مرگ بر اسراییل، مرگ بر اسراییل) و انگلیسی زبان ها تکرار می کردند: - "پلستاین ویل بی فری، یو ویل سی یو ویل سی" (فلسطین آزاد می شود، تو خواهی دید و تو خواهی دید) و بالاخره درهای کشتی باز شد. [شبکه مردمی یارمهربان] 📚@shamim_ketab